Kroatië / Slovenië 2003

23 juli t/m 14 augustus 2003

Woensdag 23 juli 2003

Om half acht vertrokken we richting het zonnige zuiden. Het was onderweg behoorlijk druk op de weg en tussen de buitjes door, was het tijdens de zonnige periodes bloedheet. Om half vijf zijn we in Pfarrwerten in Oostenrijk gestopt. Aangezien onze goulash nog bevroren was, zijn we maar boodschappen gaan doen en hebben we een lekker schnitzeltje met gebakken aardappelen gegeten.

Donderdag 24 juli 2003

Om acht uur vervolgden we onze reis naar Kroatië. Via de Tauernautobahn met verschillende grote tunnels kwamen we bij de grens met Slovenië. Bij de tunnels konden we zo doorrijden, de grens kostte zo’n twintig minuten.

De reis door Slovenië verliep snel en soepel. Rond één uur waren we dan ook in Kroatië. In Karlovac hebben we de tank volgegooid en de eerste Kuna’s gepind. Daarna konden we nog de laatste 80 kilometer afleggen naar Plitvicka. De camping was snel gevonden en we mochten zelf een plaatsje uitzoek op de gigantische camping. Aangezien de camping er heuvelachtig is, was het moeilijk om een enigszins vlakke plaats te vinden. Na het opzetten van de tent hebben we nog wat in de omgeving rondgekeken en ’s avonds hebben we ontdooide goulash opgegeten.

Vrijdag 25 juli 2003

Aangezien het ’s morgens zachtjes regende, konden we lekker uitslapen. Pas toen het rond twaalf uur droog werd, werden we echt actief. We vertrokken naar het nationale park Plitvicka Jezera dat valk bij de camping ligt. Het park bestaat uit16 meren die via watervallen en stroompjes in elkaar overlopen. Via houten loopbruggen kun je tot vlakbij de watervallen komen. Met treintjes en boten wordt je verder door het park vervoerd.

Vandaag hebben we de benedenmeren bezocht. Hier ligt ook de grootste waterval van het gebied.

Deze was weliswaar iets kleiner dan de Victoriawatervallen van vorig jaar maar toch de moeite waard. We hebben tot vijf uur rondgewandeld en zijn daarna op zoek gegaan naar een supermarkt. Met enige moeite hebben we er uiteindelijk één gevonden. Het assortiment was erg minimaal.

Zaterdag 26 juli 2003

Aangezien het vandaag erg mooi en warm weer was, hebben we niet veel meer gedaan dan luieren, lezen, douchen en eten. Daarnaast is Petra nog even met de auto naar de campingwinkel gereden om een ijsje te halen …… ?!?

Zondag 27 juli 2003

Vandaag was het tijd voor ons tweede bezoek aan de Plitvich-meren. Meteen na het ontbijt vertrokken we naar ingang 2. Een parkeerplaats was snel gevonden en om kwart over tien zaten we in het ‘treintje’. Dit bracht ons in twintig minuten naar de Bovenmeren. Van daaruit zijn we deze te voet gaan verkennen. Net als de Benedenmeren waren hier talloze stroompjes, watervalletjes en meertjes waar je via bospaadjes en bruggetjes tussendoor en overheen wandelde.

Na een uur kwamen we weer bij een punt uit waar we vrijdag ook al eens geweest waren. Van hieruit was het nog een kwartiertje naar de veerboot. Aangezien we geen zin hadden om het rondje van vrijdag nog een keer te doen, besloten we ons niet verder te houden aan de aangegeven route maar hebben we zelf wat rondgewandeld. Je merkt meteen wanneer je van de vaste routes afwijkt. Tijdens de twee uur die we nodig hadden om het rondje rond het ‘kleine’ meer te wandelen, zijn we misschien dertig mensen tegengekomen terwijl je op de bewegwijzerde route a.h.w. in een file liep. Nu was het uitzicht misschien wat minder spectaculair maar als wandeling was het bijzonder aangenaam.

Onderweg hebben we bij een grote picknickplaats nog wat te drinken gekocht en dit hebben we verderop langs de route lekker genuttigd. ’s Avonds hebben we in het campingrestaurant uitgegeten. Het was weinig spectaculair maar smaakte verder goed. Het eten werd in een hoog tempo opgediend. Niet vreemd als je zag dat het een restaurant was met misschien wel 200 (!) tafels waarvan er misschien 30 bezet waren.

Na het eten heeft Petra nog geprobeerd om de camping te betalen maar dat mocht pas na 00.00 uur !!??

Maandag 28 juli 2003

Nadat Petra vanmorgen wel mocht betalen, vertrokken we om half negen verder naar het zuiden. Ondanks dat je overal maar 90 km/uur mag rijden, konden we goed doorrijden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Frankrijk hoef je hier niet iedere twintig kilometer door een dorp. Sterker nog: er zijn bijna geen dorpen. In het binnenland zijn de sporen van de laatste oorlog nog vrij goed te zien. Niet zozeer in het aantal vernielde huizen maar meer in het aantal nieuwe of recentelijk opgeknapte huizen dat je tegenkomt. Bijna alle huizen hebben mooie nieuwe dakpannen en/of zijn opnieuw mooi witgepleisterd.

Na het binnenland kwamen we bij Split op de kustweg terecht. Daar was het aanvankelijk nog erg druk maar later konden we ook hier goed doorrijden. Uiteindelijk kwamen we om drie uur aan op een camping zo’n 15 kilometer ten noorden van Dubrovnik. Vroeger was dit waarschijnlijk een vrij luxe camping met tennisbanen, disco etc. Het luxe is er nu wel een beetje vanaf. Toch is het sanitair prima en kun je er koelboxen huren.

Na het opzetten van de tent hebben we wat rondgekeken op de camping en het bijbehorende privé-strand. Verder hebben we alleen nog wat boodschappen gedaan.

  Dinsdag 29 juli 2003

Heerlijk een dagje niet doen. Afgezien van een rondje boodschappen hebben we alleen maar bij de tent in de schaduw of op het strand in de zon gelegen.

 Woensdag 30 juli 2003

Vandaag wilden we Dubrovnik bekijken. Helaas verliep het niet helemaal volgens planning. Het bleek onmogelijk om rond half twaalf in de buurt van de oude stad een parkeerplaats te vinden. Na bijna anderhalf uur in de file gestaan te hebben, besloten we maar om ons te beperken tot het maken van wat foto’s vanaf de grote weg.

’s Avonds, na een dagje zonnen en zwemmen, hebben we het nog eens geprobeerd. Met een beetje geluk vonden we nu wel een parkeerplaats en na een uurtje door het oude centrum gedwaald te hebben, hebben we een leuk restaurantje in één van de talloze steegjes uitgezocht en daar hebben we enkele lekkere vissen naar binnen gewerkt. In de hoofdstraat hebben we vervolgens nog een lekker ijsje gegeten en daarna zijn we teruggegaan naar de camping.

Vanmorgen stonden we vroeg op om de stad in te gaan. Om kwart over negen zaten we dan ook al in Dubrovnik op een terrasje een tonijnsandwich als ontbijt naar binnen te werken. Parkeren bleek ook op dit tijdstip gewoon een kwestie van geluk!

Na ons ontbijt zijn we de stad weer ingegaan en hebben een wandeling gemaakt over de stadsmuren. Deze lopen nog helemaal rond de oude stad en zijn nog in prima staat. Dat kun je ook zeggen van de rest van de stad. Je kunt niet meer zien dat de bombardementen tussen ’91 en ’95 veel schade hebben aangericht. Het enige dat opvalt, zijn de eerder genoemde nieuwe daken.

De stenen in de stad zijn nog steeds spiegelglad door de vele voeten die er in de afgelopen eeuwen overheen gingen. De Servische bommen hebben daar niet aan veranderd.

Tijdens de wandeling kreeg je steeds een ander overzicht over de stad en een doorkijk in de smalle straatjes. Na een kleine anderhalf uur waren we rond en was het tijd voor een terrasje en een ijsje. Daarna hebben we nog even door de stad gedwaald, bij de supermarkt wat kip, wijn etc. gehaald voor het avondeten en daarna hebben we op de camping nog lekker tot half zeven aan het water gelegen.

Vrijdag 1 augustus 2003

Eén van de mindere dagen van de vakantie. Bewolkt, regen en flinke wind. De dag hebben we doorgebracht met spelletjes (Kolonisten, Yahtzee). ’s Avonds wat gebarbieknoeid.

Zaterdag 2 augustus 2003

Hoewel we eigenlijk gepland hadden om verder te trekken richting Split, hebben we daar vanwege het weer vanaf gezien. Aangezien het zo lekker was, hebben we weer een dagje in de zon en aan het water gelegen.

’s Avonds hebben we lekker gegeten in het restaurant dat bij de camping hoort.

Zondag 3 augustus 2003

Aangezien het weer nog iets beter was dan gisteren, zag ons dagprogramma er ook hetzelfde uit: zonnen, zwemmen, uiteten.

Maandag 4 augustus 2003

Hoewel het ook vandaag weer een prachtige maar warme dag was, vertrokken we weer richting noorden. De 200 kilometer naar Split legden we in zo’n 3 ½ uur af en toen was het tijd om de camping in Trogir op te zoeken waar Tim in 1983 en 1984 ook al eens gestaan had. De camping bestond nog maar had wel een andere naam. Ook zag hij er iets anders uit. Tim kon zich de grote bomen niet herinneren…………

Het bleef overigens nog lang warm. Om 23.00 uur was de temperatuur nog niet onder de 30°C gekomen !!

Dinsdag 5 augustus 2003

Ook vandaag was het weer snel warm. Na het ontbijt reden we richting Trogir. Toen bleek dat hier, ondanks een Nationale feestdag, alles open was, zijn we doorgereden naar Split. Daar hebben we ruzie gemaakt met een parkeerautomaat. Dit bleek helaas overbodig aangezien het vandaag zondag en dus gratis was!!!!

Na een wandelingetje over de boulevard zijn we via de vele trappen de Marjanheuvel opgewandeld. Van bovenaf had je een mooi uitzicht over de stad.

Toen we via een andere route weer beneden waren, hebben we eerst een terrasje opgezocht. Daarna zijn we op zoek gegaan naar de klokkentoren en het beeld van Gregorius.

De bronzen dikke teen was toch duidelijk minder dik dan Tim in zijn herinnering had….!

Via de ‘Gouden poort’ zijn we vervolgens de stad ingewandeld. In dit oude paleis van Diocletianus liggen een kathedraal, enkele paleizen en een doolhof van straatjes.

Na dit moois allemaal op foto en film te hebben vastgelegd, hebben we aan de haven een terrasje opgezocht. Daarna zijn we via de markt teruggegaan naar de auto. Onderweg naar Trogir hebben we nog boodschappen gedaan bij een hypermarché. Terug op de camping hebben we zo snel mogelijk het water opgezocht.

Woensdag 6 augustus 2003

Omdat we dinsdag in Trogir al gezien hadden dat parkeren hier geen pretje was, hadden we besloten te voet naar de stad te gaan. We waren ’s morgens al vroeg door de zon de tent uitgebrand dus konden we op tijd op pad. Gewapend met een fles water tegen de dorst zijn we langs het water naar Trogir gewandeld. Deze wandeling duurde ongeveer anderhalf uur. Op een terrasje werd eerst een welverdiend drankje genuttigd en daarna werd de oude stad bekeken. Hoewel Tim hier twintig jaar gelden al een keer was geweest, kon hij zich er niets meer van herinneren.

Na wat rondzwervingen was het etenstijd. Om nieuwe krachten op te doen voor de terugtocht hebben we een pizzeria opgezocht en daar genoten van een lekkere pizza.Onder het genot van een ijsje zijn we vervolgens aan de wandeltocht terug begonnen. Deze bleek voor Petra een lijdensweg. Ze had gedacht de wandeling op een paar gympies aan te kunnen en dat bleek een foutje. Ongeveer zeven blaren onder beide voeten waren de score bij thuiskomst.

De rest van de middag hebben we bij het water en in de schaduw doorgebracht.

Donderdag 7 augustus 2003

Aangezien de temperatuur nog steeds boven de 34°C was, hebben we ook deze dag lekker aan het water en in de schaduw doorgebracht. Het geplande potje tennis ging door de toestand van Petra’s voeten helaas niet door.

Vrijdag 8 augustus 2003

Weer een reisdagje in onze vakantie. Het doel was een plaats van waaruit we gemakkelijk in één dag naar huis konden rijden en waar ook nog eens iets te doen was. Het werd uiteindelijk na een lange en wederom bloedhete reis Postojna in Slovenië.

 Zaterdag 9 augustus 2003

We hadden het plan om vandaag weer eens actief te worden. Te voet naar Postojna en daar een informatiebureau zoeken leek ons wel wat. Al na twintig minuten bleek dat de voeten van Petra hier nog geen zin in hadden. Na terugkomst op de camping werd dan ook maar besloten om met de auto te gaan. Dit mondde uiteindelijk uit in een autotochtje door de omgeving. Onverharde wegen werden hierbij niet geschuwd. Het uiteindelijke doel, informatie, werd niet echt gehaald. Bij het informatiebureau hadden ze wel een mooie kaart hangen maar die hadden ze niet in de verkoop……!

Het plan om daarna nog even het zwembad in te duiken viel ook in het water vanwege een onweersbui.

Zondag 10 augustus 2003

Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan het kasteel Predjama. Dat ligt een kilometer of tien van Postojna en is heel mooi tegen/in een berg gebouwd. Onder de burcht ligt een grottenstelsel van vele kilometers lengte.

Allereerst werd een bezoek gebracht aan het kasteel zelf. Dit is recentelijk gerestaureerd en zag er prima uit. Een aantal zalen was ingericht en m.b.v. een folder werd alles goed uitgelegd. Daarna was er een bezoek aan de grot. O.l.v. een gids en gewapend met lantaarns hebben we ongeveer drie kwartier door de grot gezworven. In totaal hebben we ongeveer 700 meter van de grot gezien.

Na de aangename koelte van de grot (10°C) kwamen we buiten weer in de hitte terecht (30⁺). Terug op de camping konden we hier helaas geen gebruik van maken aangezien de onweerswolken de zon weghielden. ’s Avonds was het echter genoeg opgeklaard om op het terras van het campingrestaurant lekker te eten.

Maandag 11 augustus 2003

Voor de laatste keer wilden we het nog een keer proberen. De wandelschoenen werden ondergebonden en met de auto vertrokken we naar natuurgebied Rakov Škocjan. Daar zouden enkele wandelingen aangegeven staan en er zouden enkele natuurlijke bruggen te bewonderen zijn. Aangezien de routes alleen in het Sloveens beschreven stonden en we nog steeds geen kaart hadden weten te bemachtigen, zijn we maar op goed geluk een route gaan volgen. Dit was eigenlijk best een leuke wandeling. Vooral veel bergop en over een niet altijd duidelijk pad ging het dwars door de bossen.

Na ruim een half uur hadden we nog geen brug gezien en begon Petra haar voeten toch al weer aardig te voelen. Aangezien ze het meeste last had van bergaf wandelen, zat er niets anders op dan terug te keren. Achteraf bleek dat we precies de verkeerde kant op waren gewandeld. Jammer…….

Dinsdag 12 augustus 2003

Tijd voor de hoofdattractie van de regio: de wereldberoemde grotten van Postojna.

Hoewel het behoorlijk druk was, hoefden we niet extra lang te wachten. Er gingen namelijk grote groepen tegelijkertijd de grot in. Dit kan ook, aangezien er binnen plaats genoeg is.

Allereerst werd iedereen in treintjes gepropt en via een twee kilometer lange route ging het de grotten in. Dit was al de moeite waard aangezien je langs vele druipstenen kwam die mooi verlicht waren.

Bij het eindstation werd iedereen uitgeladen en kon je je aansluiten bij één van de vier groepen (Sloveens, Duits, Italiaans of Engels). O.l.v. een gids ging het vervolgens door de grotten. Dit liep allemaal heel gesmeerd. De grotten waren prachtig verlicht, de paden waren prima begaanbaar en hoewel je niet mocht filmen en fotograferen bleek dat in de praktijk geen probleem.

Ruim een uur zijn we onder de grond geweest en dat was zeker het niet geringe entreegeld waard. Uiteindelijk werden we weer per trein terug gereden naar de uitgang.

In Postojna hebben we daarna een lekker ijsje gegeten en nadat we boodschappen hadden gedaan hebben we de rest van de middag lekker gelezen en niets gedaan.

Woensdag 13 augustus 2003

Deze laatste vakantiedag vóór de terugreis hebben we lekker geluierd. Een paar uurtjes in het zwembad, boodschappen doen en lekker eten waren een mooie invulling van deze dag.

Donderdag 14 augustus 2003

Om zeven uur liep de wekker af en na het ontbijt en het opruimen vertrokken we om 08.10 uur uit Slovenië. Het eerste stuk (tot München) schoot door tolwegen, tunnels en grensovergangen niet erg op maar na een lange reis waren we tenslotte om 20.10 uur weer thuis. Daar kon het opruimen beginnen, evenals het uitkijken naar de volgende reis.