American Explorer 1993

Donderdag 29 juli 1993

Om kwart over zeven werden we 's morgens weer gewekt. Na het opruimen en inpakken bleek er zelfs nog tijd over om te ontbijten. Om kwart over negen vertrokken we pas uit New Orleans. Over de interstate 110 ging het vervolgens richting Houston. Deze highway loopt eerst een groot deel door de delta en is daarom deels op palen gebouwd. Onderweg hadden we nog even een plensbui van zo'n tien minuten en daarna scheen de zon weer.

In Houston werd de kookploeg meteen op pad gestuurd om boodschappen te doen en de rest hield zich bezig met zwemmen en tennissen. Na het barbequen  vertrokken we richting Astrodome. Dit is het grote, overdekte honkbalstadion van Houston. Daar woonden we een wedstrijd tussen de Houston Astros en de Atlanta Braves bij.

We zaten hoog in het stadion en konden dus alles goed zien. Dat wil zeggen dat als er iets te zien was geweest, we het allemaal hadden kunnen zien. De wedstrijd was vrij saai........

Braves:    0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0    =    0

Astros:    2 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0 - 0    =    2

Na bijna drie uur stonden we weer buiten en konden we terug naar de camping. Daar heb ik nog wat was in de machine gegooid en daarna lag ik op tijd in bed.

Vrijdag 30 juli 1993

Aangezien iedereen voor de afwisseling eens op tijd laar was, vertrokken we netjes op de afgesproken tijd (half acht) uit Houston. Na een reis van vier uur over de Texaanse wegen, kwamen we in San Antonio aan. Onderweg reden we door het , voor Amerikaanse begrippen, vlakke landschap van Texas. Dit bestaat uit veel grasland met prikkeldraadafzettingen. De bebouwing is minimaal en het was er behoorlijk warm.

OP de camping werden snel de tenten opgezet en werd er gegeten. Daarna gingen we de stad in. Eric gooide ons er bij 'The Alamo' uit en ging daarna op zoek naar een nieuwe voorruit voor onze bus. Door de warmte werd de barst in de ruit namelijk steeds groter......

The Alamo is een voormalige missiepost die in 1836 enige weken is belegerd door de Mexicanen die de rebellerende Texanen tot de orde wilden roepen. De belegering van het fort eindigde met de dood van alle 187 verdedigers. Het fort zelf was weinig spectaculair maar voor een land zonder echte geschiedenis was het al heel wat.

Na het bezoek aan The Alamo hebben we nog een wandeling gemaakt over de Riverwalk. Dit is een wandelpad langs de rivier die dwars door San Antonio loopt.

Om half vijf werden we vervolgens door Eric weer opgepikt. Het grootste deel van de groep werd teruggebracht naar de camping en een select gezelschap ging nog op pad naar Seaworld. Dit werd een enorm succes......not! We waren zo ongeveer precies te laat bij alle shows en de wildwaterbaan was niet echt wild. Wel mooi waren de show met de orca en de dolfijnen. Na het vuurwerk werden we rond tien uur weer door Eric opgepikt en na een lekker pizaatje konden we terug naar de camping.

Zaterdag 31 juli 1993

Na een redelijk korte reis kwamen we om twaalf uur aan in Del Rio. Op een camping zonder schaduwplekken (alleen onder de overdekte picknickplaatsen) hebben we snel de tenten opgezet en daarna zijn we meteen naar het nabijgelegen meer vertrokken. Daar hebben we middag doorgebracht met zwemmen en het springen van de rotsen. 's Avond zijn we met een oude, rammelende schoolbus naar Mexico (Ciudad Acuna) vertrokken. Het belangrijkste was natuurlijk de stempel voor in het paspoort. Verder hebben de meeste groepsgenoten een fles tequilla (met of zonder worm) ingeslagen en heb ik zelf een felgekleurde deken aangeschaft. Verder hebben we er lekker Mexicaans gegeten en tot half twaalf hebben we ten slotte in een saaie discotheek rondgehangen.

Toen we uiteindelijk om één uur terug waren op de camping dook iedereen eerst nog even het zwembad in. Daarna hebben we met een groepje nog tot half vier zitten kletsen en toen heb ik me op mijn matje onder een cactus neergegooid en heb ik een paar uur heerlijk geslapen.

Zondag 1 augustus 1993

Na een korte nachtrust vertrokken we weer op tijd naar Carlsbad. Onderweg kwamen we door grote valleien  waar alleen wat laag gewas en cactussen groeiden. Het gebied is erg dun bevolkt en af en toe zie je wat jaknikkers. Nadat we in Carlsbad de tenten hadden opgezet, zijn we op bezoek gegaan in de plaatselijke druipsteengrot. Hoewel de druipstenen zelf de moeite waard waren, was de rest van de grot dat niet echt. Op amerikaanse wijze was er een volledig geasfalteerd voetpad aangelegd en je kon in eigen tempo door de grot wandelen. Dit heb ik toen maar letterlijk genomen. Aangezien ik een groep met een gids tegenkwam, heb ik me daar maar onopvallend bij aangesloten. Toen ik uiteindelijk buiten kwam, zat de rest van de groep al drie kwartier op me te wachten........ We hebben toen eerst maar ergens wat gegeten en daarna zijn we terug gegaan naar de grot om de vleermuizen uit te zien vliegen. Dit was wel een bijzonder gezicht.

Maandag 2 augustus 1993

Na een lange rit door het Texaanse landschap kwamen we om kwart over twee aan in Santa Fé. Daar stonden we op een leuke camping met veel kleine naaldbomen. Nadat de tenten waren opgezet, werd een bezoek gebracht aan Santa Fé zelf. Dit is de oudste statenhoofdstad van de VS en werd in 1610 door de Spanjaarden gesticht. In de stad bevinden zich ook het oudste huis en de oudste kerk van de VS.

Deze hebben we even bekeken en daarna zijn we verder de stad ingelopen. Onderweg kwamen we nog langs de Loretto Chapel. Deze kapel bevat een miraculeuze trap die na gebeden van de dorpsbewoners gebouwd werd door een anoniem gebleven timmerman. Het bijzondere van de trap is dat er geen spijkers gebruikt zijn maar dat hij zichzelf bij elkaar houdt.

De stad zelf is uniek in de VS vanwege de manier waarop de huizen gebouwd zijn. BIj wet is geregeld dat alle huizen er op een bepaalde manier uit moeten zien. Alle huizen hebben dan ook ronde vormen en zijn leemachtig van kleur.

De rest van de middag hebben we op terrasjes gezeten, T-shirts gekocht en verder lekker uitgerust. 's Avonds verzorgde de Duitse kookploeg een maaltijd die, tegen de verwachtingen in, goed te verteren bleek.

Dinsdag 3 augustus 1993

Voor het eerst tijdens de vakantie was het in Santa Fé 's avonds koud genoeg om een trainingsjack aan te hebben. Ook werd voor het eerst de slaapzak niet gebruikt als kussen maar daar waar hij oorspronkelijk voor bedoeld was. 's Nachts hebben we overal coyotes horen huilen.

De rit van vandaag duurde zo'n vijf uur en toen waren we in Durango. Dit stadje ligt op 2000 meter hoogte in de zuidpunt van de Rocky Mountains. Onderweg er naartoe reden we door het schitterende berglandschap van de Rockies en we zijn nog gestopt bij een echo-amfitheater. In dit natuurlijk gevormde amfitheater had je een perfecte echo.

Op de camping aangekomen hadden we grote moeite met het opzetten van de tenten. Het waaide zo hard dat de tent al weggewaaid was voordat je de haringen in de grond had. Toen we ze uiteindelijk hadden staan, ging de wind natuurlijk liggen.......

In het stadje zelf hebben we 's middags een uurtje rondgekeken maar er was niet zo veel te beleven. 's Avonds was er meer spektakel. We hebben toen een bezoek gebracht aan een rodeowedstijd. Verschillende onderdelen passeerden in de loop van de avond de revue. Het was leuk om een keer mee te maken.

Woensdag 4 augustus 1993

Na een korte stop in het centrum van Durango om foto´s te maken van de stoomtrein gingen we op pad naar Mesa Verde. Dit Nationaal park is niet alleen een Amerikaans maar ook een internationaal natuurmonument. Dit is te danken aan vondsten uit de pre-columbiaanse tijd. Het gebied werd ooit bewoond door de Anasazi-indianen die er langs en in de canyon hun huizen (Cliff Dwellings) bouwden. Eén daarvan hebben we bezocht. Het Cliff Palace is een woonemeenschap die onder een overhangende rotswand is gebouwd. Via smalle trappen en uitgehouwen treden kon je er doorheen klauteren en even 10 seconden naar binnen kijken. Daarna moest je weer doorlopen aangezien er nog een hele lange rij achter je stond.

Na de lunch werd koersgezet naar Monument Valley. Onderweg waren er prachtige vergezichten en het landschap was schitterend met de vele verschillende kleuren zandsteen. Onze camping lag in het Monument Valley Navajo Tribal Park; het reservaat waar de Navajo-indianen leven. Ook hier waaide het flink toen we aankwamen en ook de rest van de nacht heeft het flink gewaaid.