Home
Beijing
Xi'an
Xiahe
Chengdu
Lijiang
Dali
Kunming
Yangshuo
Hong Kong
Dino in China
Home Tim en Petra

Xiahe

 

Zondag 16 juli 2006

 De reis van Xi’an naar Lanzhou duurde aanzienlijk korter dan we gedacht hadden. Volgens de Lonely Planet zou de reis 10 tot 13 uur duren. Na 8 ½ uur waren we echter al in Lanzhou. Daar hoopten we opgewacht te worden door onze plaatselijke agent. Toen deze bij geen van de beide uitgangen stond te wachten, hebben we maar een tijdje gewacht en nog wat goed rondgekeken. Na een tijdje kwam er toch een mannetje aanlopen met een papier met daarop onze namen. Na een uitgebreid welkom (‘Hello’) werden we in een auto geladen en begon de vijf uur durende rit door de bergen. De chauffeur sprak geen woord Engels maar kon wel rijden. De route ging dwars door de bergen en de uitzichten over de vele terrassen was, ondanks de nevel, erg mooi. De weg was verschrikkelijk slecht maar gelukkig had de auto een prima vering. Onderweg werd nog even gestopt voor een flesje water maar verder ging het in één ruk door.

Om ongeveer één uur kwamen we aan in een stadje en reed de chauffeur de binnenplaats van een hotel op. We hadden toen al het bange vermoeden dat het niet helemaal pluis was want we zouden naar een klein dorpje gaan. Onze vermoedens werden snel bevestigd. Nu zijn er een aantal dingen die je na een lange nacht in de trein en vijf uur hobbelen door de bergen niet wilt horen. Zo wil je niet horen:

-         dat je niet in Jongjing bent maar in Xiahe (2 uur rijden verderop).

-         dat je bij een ander hotel staat dan waar je volgens OutSight zou moeten zijn.

-         dat bij geen van beide hotels een reservering onder jou naam bekend is.

-         dat er in beide hotels geen plaats voor je is.

-         dat de mensen die je zouden kunnen geen Engels spreken en geen poot uit willen steken.

Kort samengevat was dit echter de situatie die we aantroffen. Na een kort gesprekje met de manager van het Overseas Tibetan Hotel (waar we zouden moeten zitten) bleek dat we in korte tijd al de derde groep waren die dit overkwam. Hij wilde wel wat voor ons regelen maar alleen tegen contante betaling. Dat vonden we toch iets te snel gaan en dus hebben we eerst contact gezocht met de locale agent. Toen deze onbereikbaar bleek, hebben we de algemene agent in Xi’anmaar weer gebeld. Mr. Li Bo was er behulpzaam. Hij ging bellen en ineens kwam er ook activiteit bij de mannen in het hotel. Ze gingen wat voor ons regelen als we maar niet met mr. Li Bo gingen bellen. Toen bleek dat we dat al gedaan hadden, betrokken de gezichten en werd er nog fanatieker gebeld.

Uiteindelijk werden we naar een ander hotel gebracht. Daar kregen we een kamer en Tim mocht via de telefoon van de man van het Labrang Baoma Hotel nog even met de locale agent babbelen. Mr. Richard verontschuldigde zich en zei dat hij onze route iets gewijzigd had omdat er in Jongjing toch niets te doen was. Hij had ons dat ’s morgens al willen komen vertellen maar we waren te vroeg geweest……….. Als we wilden, konden we nu vier nachten in Xiahe blijven en hij had geregeld dat we de volgende drie nachten dan in het Overseas Tibetan Hotel konden verblijven. Eind goed, al goed……?

De hotelkamer waar we gedumpt werden, was smerig, klam en muf. Ach, voor een nacht in de lakenzak dan maar. Al met al was het intussen al bijna drie uur en we wilden toch ook nog wel wat van de mooie omgeving zien. Xiahe ligt op 2900 meter in een dal in een uithoek van het Tibetaanse Plateau. Het is vooral beroemd vanwege het Tibetaanse klooster dat er ligt. Rond het klooster loopt een pelgrimsroute met meer dan 1000 gebedsmolens.

    
Gebedsmolens                                                                                                Dino in Xiahe

Van deze route hebben we een stukje gelopen en verder hebben we op de Heilige Heuvel in de de zon genoten van het prachtige uitzicht. Tegen de avond hebben we in de stad lekker een hapje gegeten.

 
Maandag 17 juli 2006

 Om iets over tien werd er op de deur geklopt: Het kamermeisje. Met handen, voeten en de Wat-en-Hoe-gids kwamen we er uiteindelijk achter dat ze wilde weten hoe laat we vertrokken. Het was blijkbaar de bedoeling dat we voor 10 uur weg waren. Snel inpakken dan maar en op weg naar het Overseas Tibetan Hotel. Jammer, maar zo snel ging dat niet. We moesten nog eerst even bij de receptie afrekenen. Toen we dit weigerden en ze verwezen naar het Labrang Baoma Hotel, werden we in de wacht gezet. Terwijl Petra wachtte, is Tim alvast naar het Tibetan Hotel gewandeld. Daar wachtte hem het onaangename bericht dat mr. Richard zijn afspraak niet was nagekomen en dat er dus geen reservering was. Ze hadden wel een kamer voor ons maar alleen tegen contante betaling. Voor de zekerheid hebben we deze kamer maar alvast gereserveerd.

Terug in het andere hotel bleken de problemen daar met één telefoontje op te lossen. Tim kreeg een telefoon in de handen geduwd en aan de andere kant van de lijn was een Engels sprekende dame die al snel begreep hoe de vork in de steel zat. Zij legde het de manager uit en toen mochten we vertrekken.

De volgende stop was bij een communicatiekantoor waar we mr. Li Bo nog maar eens gebeld hebben. Hij was niet blij maar zou voor ons gaan bellen. Na zo’n 20 minuten belde hij terug. Mr. Richard bleek van de aardbodem verdwenen dus had hij zelf was voor ons geregeld. Als goedmakertje had hij het beste hotel in de regio (in onze prijsklasse, maar dat zij hij er niet bij) voor ons geregeld. Inclusief ontbijt! Als we buiten op straat zouden wachten, zouden we door mensen van het hotel worden opgehaald. Na een kwartiertje taxichauffeurs weggestuurd te hebben, werden we door een busje opgehaald en naar een 1 kilometer buiten het dorpje gelegen hotel gereden. De kamer hier was een stuk schoner en frisser dus dat zat wel goed. Vlak na aankomst belde mr. Li Bo zelfs nog om te vragen of alles nu naar wens was. Als er nog weer eens iets was, mochten we altijd bellen. We hebben hem gezegd dat we z’n nummer hebben……

Na een kopje bouillon en wat mueslirepen (het was tenslotte al weer één uur geweest) zijn we weer op pad gegaan. Na het tweede deel van de pelgrimsroute gelopen te hebben, zijn we op een terrasje wat gaan drinken. Tegen drie uur hebben we ons toen naar het klooster begeven waar om 15.15 uur een rondleiding met een Engelstalige gids vertrok. Samen met een groep Engelsen hebben we ons ruim anderhalf uur rond laten leiden door de vele verschillende tempels met grote en kleine boeddhabeelden.

   

Het Labrangklooster is in 1709 gesticht en er zitten tegenwoordig zo’n 1000 monniken. De monnik die ons rondleidde, bracht ons in een aantal verschillende tempels en in de Grote Soetra zaal. Alle ruimtes werden verlicht met kaarsen van Jakboter. Dit zorgde voor een speciale geur…… Deze geur was het sterkste in de tempel met kunstwerken van Jakboter.


Kunstwerk van Jakboter

Helaas was het verhaal van de gids niet altijd even goed te volgen. Hij vertelde dingen regelmatig drie keer en bij de uitleg van het boeddhistische geloof moest hij toegeven dat hij er zelf eigenlijk ook niet heel veel van snapte.

Na de rondleiding hebben we in Xiahe op een balkonnetje aan de hoofdstraat gebakken aardappelen met Yakvlees gegeten. Behoorlijk pittig maar wel lekker. Daarna hebben we ons per brommertaxi naar het hotel laten brengen.


Brommertaxi

Dinsdag 18 juli 2006

Hoewel we eigenlijk te laat waren voor het ontbijt, werd er toch nog een tafel voor ons gedekt en werden er nog een paar eitjes voor ons gebakken. Na het leggen van deze prima bodem gingen we op pad. Eigenlijk hadden we een fietstocht willen maken maar omdat het erg bewolkt en nevelig was, besloten we dit te veranderen in een wandeltocht door de omliggende bergen. Voordat we echter de bergen in trokken, hebben we eerst de Gongtang-pagode bezocht. Dit is een 31 meter hoge toren van vijf verdiepingen. Binnen staan vele boeddhabeelden en zijn duizenden soetra’s (heilige boeken) opgeslagen. Bovenop de pagode staat een gouden stoepa. Je kon de pagode beklimmen en vanaf de bovenste verdieping had je een mooi uitzicht over het klooster.


Gongtang-pagode

Na wat flesjes drinken te hebben gekocht, zijn we de bergen in gewandeld. Via een goed pad ging het bergop door een valei. Aan beide zijden was vooral veel gras en er graasden kuddes koeien en schapen. Onderweg kwamen we zes mensen en drie huisjes tegen, verder waren we bijna helemaal alleen.

   

We zijn regelmatig gestopt om foto’s te maken van bloemetjes en beestjes. Met name het fotograferen en filmen van marmotten bleek een uitdaging. Hoewel de beestjes erg schuw waren en ons al van ver aan hoorden komen, is het toch gelukt om wat leuke plaatjes te schieten.

   

Uiteindelijk waren we na ruim drie uur weer terug in Xiahe. Daar hebben we eerste een computer met internetverbinding gezocht om onze meest recente avonturen aan de buitenwereld te melden. Daarna zijn we teruggewandeld naar het hotel en daar hebben we de rest van de middag lekker lui doorgebracht met wat lezen en puzzelen. Toen we ’s avonds in het restaurant van het hotel wilden gaan eten, bleken we daar de enigen te zijn. Toen ook nog bleek dat ze alleen een Chinese menukaart hadden en er niemand Engels sprak, zijn we maar weer naar Xiahe gewandeld om een restaurant te zoeken. Dit bleek net als de andere dagen geen probleem. We moesten we langer dan vijf minuten op ons eten wachten. Dat kwam omdat er na het plaatsen van de bestelling eerst iemand op de fiets op pad werd gestuurd om de ingrediënten te gaan kopen. Voor een luttele 53 ¥ waren we weer lekker volgegeten en hebben we lekker een taxi naar het hotel genomen.

 Woensdag 19 juli 2006

 Vandaag waren we eens netjes op tijd voor het ontbijt en bleken er toch nog meer mensen in het hotel te logeren. Na het eten hebben we bij de receptie twee fietsen gehuurd en daarmee zijn we naar de Sangke-steppen gereden. Dat viel overigens nog niet mee. Niet alleen ging het bijna continu bergop, ook hadden de fietsen geen versnellingen en in het geval van Tim was de fiets ook nog eens een paar maten te klein.

   

De tien kilometer naar het dorpje op de grasvlakte waren echter wel te doen. Het was een mooie tocht die eerst door de bergen en daarna over de grasvlakte ging. Onderweg zijn we regelmatig gestopt en in het dorpje hebben we wat gedronken.

   

Daarna hebben we verschillende verharde en onverharde wegen op de grasvlakte verkend. Toen we het wel een beetje gezien hadden, zijn we teruggefietst naar Xiahe. Daar hebben we wat ingrediënten voor de lunch ingeslagen en daarna zijn we terug gegaan naar het hotel. We waren blij dat we na ruim vier uur van de ongemakkelijke zadels af mochten.

Tegen de avond zijn we nog een keer op en neer gewadneld naar Xiahe voor een afscheidsetentje. Later, om half elf, werd er nog op de deur vanonze hotelkamer geklopt. Het bleek een Engels sprekend meisje van de receptie met een Chinese chauffeur. Ze wilden graag weten hoe laat we donderdag naar Lanzhou wilden vertrekken. De chauffeur gaf zelf aanom acht uur te willen vertrekken. Dat leek ons wat aan de vroege kant (het vliegtuig ging pas om 20.00 uur) maar aangezien hij vol bleef houden dat acht uur vertrektijd was, hebben we er ons maar bij neergelegd.

 Donderdag 20 juli 2006

 Om 08.00 uur precis stond de auto klaar voor het hotel. Een terreinwagen deze keer met minder vermogen en veel minder vering dan de wagen op de heenweg. Dat betekende dus dat we de eerste twee uur van de rit flink door elkaar werden geschud. De aansluiting van Xiahe naar de doorgaande weg is nog in aanleg en dat heeft als gevolg dat je regelmatig over de oude weg moet rijden en daar is al in geen jaren meer iets aan gedaan! Ook de tunnels worden gerenoveerd dus moet je over een zandpad om de bergen heen.

Toen we eenmaal op de hoofdweg zaten, konden we lekker doorrijden en toen waren we om half twee in Lanzhou. We verwachtten naar het vliegveld gebracht te worden maar we werden bij een hotel tegenover het station eruit gegooid. We dachten al dat we het verkeerd begrepen hadden maar met handen en voeten wist de chauffeur ons duidelijk et maken dat we om 18.00 uur weer opgehaald zouden worden. Dit leek ons dan weer wat aan de late kant (aangezien we ook nog ruim 70 kilometer naar het vliegveld moesten rijden) maar ook hier viel niet aan te tornen.

Zo hadden we ineens een onverwachte vrij middag in een stad die bekend staat als de meest vervuilde stad ter wereld. Die titel is misschien wat overdreven maar smerig was het wel. Wat niet smerig was, was het eten in het eerste restaurant dat we tegenkwamen. Het zat vol Chinezen dus het moest wel goed zijn. En dat was het. Tijdens het wachten kwam er nog een studente haar Engels met ons oefenen. Gelukkig geen ´Art-student’ deze keer.

Na he eten hebben we een taxi genomen naar de rand van de stad waar we een Taoïstische tempel bekeken hebben. Deze stelde niet zo veel voor dus waren we zo klaar.

Daarna hebben we de kabelbaan genomen naar White Pagoda Hill. Daar was verder ook niets te doen maar vanaf een terrasje had je een aardig uitzicht over Lanzhou.

   

Toen we genoeg hadden van dit ‘prachtige’ uitzicht over de moderne hoogbouw van Lanzhou zijn we per taxi teruggegaan naar het hotel waar we onze bagage hadden achtergelaten. Daar hebben we in de lobby wat gelezen en gepuzzeld. Eén Chinees was erg geïnteresseerd in de Beeldzoeker die Petra zat te maken maar het lukte helaas niet om hem uit te leggen hoe het werkte.

Waar onze chauffeur ’s morgens nog stipt op tijd was, was hij ’s middags een kwartier te laat. We stonden net op het punt een taxi te nemen toen hij aan kwam tuffen. Na het inladen van de bagage ging hij eerst nog even bellen en daarna moest er ook nog getankt worden………. Een vlugge rekensom leerde ons dat als hij gemiddeld 100 km/h zou rijden, we net om half acht op het vliegveld konden zijn. Dat leek ons erg laat, maar ja, what can you do?

Hij reed wel netjes door en terwijl wij toch lichtelijk zenuwachtig begonnen te worden, kwamen we vlak voor half acht op het vliegveld aan. Daar bleek dat alle stress onnodig was geweest. Het was maar een klein vliegveld, de balie was nog open en er kwamen nog hele groepen na ons binnen. Het inchecken was binnen twee minuten gepiept en ook de scanners en metaaldetectoren werden in recordtempo gemomen. Ongeveer tien minuten na aankomst op het vliegveld zaten we al bij bij de gate te wachten op ons vliegtuig. Dat kwam ook nog eens te laat dus we vertrokken bijna een uur later dan gepland uit Lanzhou. Precies een uur later landen we in Chengdu. Na tien minuten wachten rolde onze bagage van de band en weer vijf minuten later zaten we in een taxi op weg naar de stad. Het was iets warmer en vochtiger dan we gewend waren (30°C en 80% luchtvochtigheid om half elf ’s avonds) dus waren we blij dat er in het hotel weer gewoon airco was. In het hotel waren de formaliteiten zo geregeld en om elf uur trokken we de hotelkamerdeur achter ons dicht.

Omhoog

Click for Lanzhou, Gansu Forecast