Meivakantie 2009

26 april t/m 6 mei 2009

 Zondag 26 april 2009                                                                                     Torremolinos

 Precies een half jaar na ons vertrek naar Zuid-Amerika vertrokken we vanmorgen weer voor ons volgende reisje. Anderhalve week meivakantie stond dit jaar op de kalander. Aangezien er in de zomervakantie waarschijnlijk niet veel van reizen terecht zal komen, was dit de ideale gelegenheid om op pad te gaan. Marokko werd al snel van het lijstje geschrapt vanwege de hygiënische omstandigheden maar Andalusië leek ons wel een geschikte bestemming. Via internet werden een vlucht, een huurauto en alle hotels geregeld en ook de tickets voor het Alhambra in Granada zijn gereserveerd.

Om kwart voor vijf liep vanmorgen de wekker af. Alles was al ingepakt en opgeruimd dus om kwart over vijf vertrokken we richting Düsseldorf. Daar kwamen we om zes uur aan bij de parkeerplaats. Met de creditcard konden we, geheel kloppend met de beschrijving, meteen de gereserveerd ‘volle’ parkeerplaats op rijden en enkele minuten later reden we al met de pendelbus naar de terminal. Aangezien we gisteravond al online hadden ingecheckt, was het inchecken een fluitje van een cent en om half zeven zaten we dan ook al aan een lekker broodje in de vertrekhal. Een uurtje later mochten we al aan boord van het vliegtuig. Daar bleek dat Iberia beschikt over Duitse grondstewardessen met humor; een toch wel zeer uitzonderlijke combinatie! Nadat ze al drie keer had omgeroepen dat alleen de rijen 20 t/m 30 naar voren mochten komen, besloot ze bij de zoveelste passagier met een rijnummer onder de twintig dat het tijd werd om uit te leggen wat ze nu precies bedoelde. “Nur die rijen 20 bis 30 werden gebeten sich zu melden. Dass sind die rijen 20, 21, 22, 23 ........” Daarna begreep ineens iedereen wat ze bedoelde.
Netjes op tijd vlogen we vervolgens naar Madrid. De vlucht verliep soepel. Wel hebben we nog nooit zo als sardientjes in een vliegtuig gepropt gezeten. Zo weinig beenruimte was toch weer nieuw voor ons. Tim kon alleen maar helemaal rechtop zitten. Als hij ook maar iets onderuit zakte, zat hij al met zijn knieën tegen de stoel voor hem. Het was gelukkig maar voor twee uurtjes.
In Madrid moesten we weer met de automatische trein naar de andere terminal. Daar was het weer net zo rustig als toen we daar dertig december waren. We hebben nog een hapje gegeten en na een uurtje mochten we al in het volgende vliegtuig. Daar bleek dat we de gemiddelde leeftijd van de vlucht toch wat omlaag haalden. Het was echter een druppel op een gloeiende plaat want tegen zoveel grijs geweld kunnen wij ook niet veel beginnen. We vertrokken uiteindelijk met ruim drie kwartier vertraging richting Málaga. Deze vlucht was erg onrustig. Er was veel turbulentie en we waren dan ook blij toen we na een uurtje weer op de grond waren. Daar rolde al vrij snel onze bagage van de band en vervolgens was het maar een klein kunstje om de balie voor de huurauto te vinden. Behalve op grote borden hadden ze het ook nog eens groot op de vloer geschilderd.
Bij Hertz werden we snel geholpen en na zo’n twintig minuten reden we in onze Fiat Bravo de enorme parkeergarage van de verhuurbedrijven uit. Toen onze TomTom eindelijk genoeg satellieten gevonden had om ons de weg te kunnen wijzen, waren we al bijna halverwege. Het was dus maar een klein eindje naar ons hotel. Gelukkig reden we in eerste instantie voorbij zodat we heel Torremolinos nog een keer door mochten. Toen we eenmaal op de parkeerplaats van het hotel stonden, ging het weer heel snel. Binnen een paar minuten waren we al op onze kamer. Die is niets speciaals. Het is een beetje oud en krakkemikkig maar wel schoon.

Aangezien het bij aankomst regende en ongeveer twaalf graden was, hebben we maar eerst een uurtje geslapen en zijn we toen het droog was eens een rondje gaan wandelen. Helaas was het droge snel voorbij. Aan de boulevard hebben we dus maar een paraplu gekocht, zodat we toch nog wat konden wandelen. Ruim anderhalf uur hebben we over de boulevard gezworven. Onderweg hebben we nog een hapje gegeten en voor Tim een nieuwe zonnebril gekocht. Om zes uur waren we terug in het hotel en om kwart voor acht gingen we weer op pad om te eten. We hadden eerder een leuk restaurant gezien met een aardige menukaart dus daar hebben we ons lekker vol gegeten aan kroketten, vis en chocolade.

 Maandag 27 april 2009                                                                                     Granada

 Na een redelijke nachtrust werden we vanmorgen om negen uur door de wekker gemaand om op te staan. Omdat we dachten dat het ontbijt maar tot half tien was, hebben we ons snel aangekleed en zijn we gaan eten. Bij de eetzaal bleek echter dat het ontbijt tot half elf geserveerd werd....
Het ontbijt zelf stelde niet zo veel voor. Wat verse broodjes met ham, kaas of chorizo, roerei en wat sinaasappelsap. Het was echter ruim voldoende om een basis te leggen voor het eerste deel van dag. Na het ontbijt zijn we eens rustig gaan opruimen en na het uitchecken, vertrokken we om kwart voor elf uit Torremolinos. Via de autoweg langs de kust zijn we naar het oosten gereden. Onderweg hebben we bij een grote supermarkt wat eten voor de lunch ingeslagen en daarna zijn we via de gewone kustweg verder gereden. Deze weg voerde door allemaal badplaatsjes die er van een afstand wel wit en leuk uitzagen maar die van dichtbij niet meer waren dan een verzameling vakantieappartementen. De meeste waren om dit moment nog niet bewoond dus was het er maar een dooie boel. We hebben dan ook maar weer snel de autoweg opgezocht. Deze bracht ons vervolgens naar Nerja. Ook dit is weer zo’n wit badplaatsje maar het heeft ook nog een bijzondere attractie. Vlak bij het dorpje hebben ze namelijk een paar grote druipsteengrotten gevonden. De meeste zijn niet voor het publiek toegankelijk maar een paar wel. Deze hebben we dus bezocht. Het deel dat voor het publiek toegankelijk is, bestaat voornamelijk uit twee hele grote zalen die overal voorzien zijn van druipsteenformaties.  Die zijn dan weer mooi uitgelicht zodat het er schitterend uitziet. Voordeel was ook nog eens dat we er geheel zelfstandig door mochten wandelen.

Toen we na een half uurtje weer buiten stonden, zijn we richting Granada vertrokken. Dit was slechts een ritje van zo’n drie kwartier. In Granada hadden we ons hotel weer zo gevonden en ook hier was de reservering goed doorgekomen. Na de auto in de ondergrondse parkeergarage van het hotel te hebben gestald, hebben we op onze kamer eerst onze lunch weggewerkt en daarna zijn we om vier uur met de bus richting centrum vertrokken. De bus stopt vlak bij het hotel en kost per rit maar 1,20 per persoon. Binnen een half uur stonden we bij de kathedraal. Deze hebben we bekeken en dat viel niet tegen. het is een enorm bouwwerk en van binnen heel ruim. Alles was wit met goud dus was het ook nog eens behoorlijk licht binnen.

Na ons bezoek aan de kerk zijn we richting Alhambra gewandeld. Onderweg hebben we nog lekker een ijsje gegeten en daarna mochten we de berg op wandelen. Bij de kaartjes-kiosk was niets te doen dus hebben we alvast onze tickets voor morgen opgehaald. Die hadden we via internet al gereserveerd en betaald dus dat was zo gepiept. We mogen nu morgen tussen twee en acht de verschillende onderdelen van het Alhambra bezoeken. Alleen voor de Nasridische paleizen hebben we een precies tijdstip vastliggen. Tussen vijf en half zes moeten we daar naar binnen anders komen we er niet meer in.

Toen we weer terug waren in het centrum, hebben we nog wat drinken gekocht en daarna zijn we met de bus terug gegaan naar het hotel. Daar waren we om half acht weer op onze kamer. Na een uurtje luieren hebben we nog een hapje gegeten in het restaurant van het hotel en toen zat dag twee van de vakantie er al weer op.

 Dinsdag 28 april 2009                                                                                     Granada

 We zijn vandaag lekker rustig begonnen. We hadden geen wekker gezet dus werden we pas tegen half elf wakker. Daarna hebben we eerst uitgebreid een douche genomen en na een bak aardbeien als ontbijt weggewerkt te hebben, namen we om kwart over twaalf pas de bus naar de stad. Daar zijn we eerst naar de Albaicín gewandeld. Dit is een oude Moorse wijk die tegen de berg ligt aangebouwd en uitkijkt op het Alhambra. De wijk bestaat uit een doolhof van smalle straatjes en je kunt er heerlijk ronddwalen. Dat hebben we dan ook gedaan. Ons einddoel was de Mirador de San Nicolás. Van daaruit heb je een schitterend uitzicht op het Alhambra.

Toen we genoeg gezien hadden, zijn we weer naar beneden gewandeld. Daar hebben we een hapje gegeten en daarna zijn we via de Cuesta de los Chinos omhoog gewandeld naar het Alhambra. Het Alhambra is tijdens de Moorse bezettingsperiode gebouwd door met name het Nasridische koninkrijk. Voor de dertiende eeuw waren er weliswaar al wat fortificaties maar het echte uitbouwen tot een paleisstad gebeurde pas onder Yusuf I en Mohammed V. Daarna bouwden ook de Christenen er nog enkele gebouwen bij. In de loop van de eeuwen is er ook weer van alles afgebroken dus wat er nog staat is een mengeling van allerlei culturen en stromingen.

We zijn begonnen met het bezoeken van de Generalife. Dit was een tuinencomplex waar ook gewassen verbouwd werden. Nu zijn het vooral mooi aangelegde tuinen. Er zijn veel waterpartijen, fonteinen en netjes gesnoeide hagen. We hebben bijna anderhalf uur rondgezworven door de verschillende tuinen en door de patio’s en andere ruimtes van de paviljoens en andere gebouwen.

Daarna zijn we naar de Alcazaba gewandeld. Dit is de oorspronkelijke burcht die hier gebouwd is. Eigenlijk is dit het oudste deel van het Alhambra. Helaas ook het minst goed bewaarde deel. Het is een fort zoals we er vele gezien hebben. Het uitzicht over Granada en de rest van het Alhambra was wel weer de moeite waard.

Toen we de Alcazaba gezien hadden, hadden we nog een half uurtje voordat we de Nasridische paleizen in mochten. We hebben toen nog maar een croisantje gegeten en lekker even niets gedaan. Om precies vijf uur mochten we  de Koninklijke paleizen in. Ruim drie kwartier hebben we hier weer rondgelopen. We hebben veel foto’s gemaakt en ook de videocamera heeft weer overuren gedraaid. Helaas stond één van de topstukken (Het Leeuwenhof) in de steigers maar gelukkig was er verder ook nog genoeg moois te zien.

Toen we rond zes uur weer buiten stonden, hebben we nog een kijkje genomen in de Partal en ook het Paleis van Karel de Vijfde hebben we nog even snel bezocht.

Het was eigenlijk wel al duidelijk dat we onze dosis cultuur van vandaag wel gehad hadden. Petra was al flink moe dus werd het tijd voor een hapje eten. Omdat het eigenlijk nog geen etenstijd was, hebben we ons moeten behelpen met een typische toeristenrestaurant. Daar hebben we echter toch nog een best redelijk hoofdgerecht gegeten. Het was in ieder geval beter dan dat wat we in het restaurant van het hotel te eten hadden gekregen. Na een lekker ijsje bij onze favoriete ijssalon hebben we vervolgens de bus genomen naar het hotel. Daar konden we om half negen eindelijk de voeten laten rusten.

Morgen gaan we verder naar Córdoba. Hopen dat de zon dan wel schijnt. Vandaag was het vooral zwaar bewolkt. Als de zon er af en toe doorheen kwam, was het wel lekker. Zonder zon was het echter nog behoorlijk fris.

 Woensdag 29 april 2009                                                                                     Córdoba

 We vertrokken vanmorgen om ongeveer elf uur uit Granada. De zon scheen uitbundig maar de temperatuur bleef een beetje achter. Het werd niet veel warmer dan 20 graden. In de zon voelde het echter wel veel warmer.

Onze eerste stop was bij de Lidl om een ontbijt bij elkaar te scharrelen. Het aanbod viel wat tegen dus hebben we maar een pak suikerwafels gekocht. Die smaakten uitstekend. Daarna hebben we de snelweg naar Córdoba genomen. Onderweg zijn we nog gestopt in Antequera. Daar hebben we de dolmen van Menga, Viera en El Romeral bezocht. Dit zijn op het oog gewoon een drietal heuvels in het landschap maar bij nadere beschouwing blijken het prehistorische grafheuvels te zijn. Ze zijn al ruim 4500 jaar oud en alle drie verschillend. De meest indrukwekkende is de Viera-dolmen. Met 27 enorme stenen is een gang gevormd. Daarop is een dak gelegd en daarna is er een heuvel omheen gebouwd. De stenen zijn echter uit de bergen gehaald die toch echt enkele kilometers verderop liggen. Ook de andere twee heuvels bleken hol te zijn van binnen. We mochten ze alle drie bekijken en we hoefden er niets voor te betalen. Wel kregen we een kaartje en werd opgeschreven waar we vandaan kwamen.

Nadat we alles gezien hadden, zijn we verder gereden naar Córdoba. Toch grappig zo reizen met een navigatiesysteem; je komt nog eens op plaatsen waar je normaal gesproken nooit zou (willen) komen........ Af en toe kijken we toch liever op de borden, de weg en op de kaart dan dat we blindelings af gaan op onze Tomtom! Dan kom je ook niet met je iets te brede auto in iets te smalle straatjes.
Om half vier waren we uiteindelijk hier in Córdoba. Twee kilometer voor de stad reden we nog gewoon door een berggebied en was er nog geen enkele aanwijzing dat er snel een stad van 200.000 inwoners aan zat te komen. Toen we echter weer een nieuw heuveltje over reden, kwam de stad ineens in beeld.

Ons hotel was weer eens snel gevonden en ook hier stonden we weer op de gastenlijst. Hoewel het maar een één sterren hotel is, ziet het er netjes en schoon uit. Helaas zit er nog geen water in het zwembad maar echt weer is het er ook nog niet voor.
Na aankomst hebben we eerst een uurtje geluierd en daarna zijn we naar de stad gewandeld. Dit is zo’n anderhalve kilometer dus prima te doen.

In het centrum hebben we ons eerst een beetje georiënteerd en daarna hebben we een tijdje door de oude joodse wijk gezworven. Ook dit is weer een doolhof van smalle straatjes dus erg leuk om in rond te dwalen. Tegen half acht waren we uiteindelijk weer in het hotel. Omdat we geen zin hadden om later weer naar de stad te wandelen, hebben we vanavond in het hotel gegeten. We waren aanvankelijk de enigen in de eetzaal maar later, toen wij bijna klaar waren, werd het wat drukker. Het eten was aanzienlijk beter dan in het hotel in Granada. Toch willen we morgen ergens in de stad gaan eten. We hebben genoeg leuke restaurantjes gezien.

 Donderdag 30 april 2009                                                                                     Córdoba

Aangezien er tegenover het hotel een supermarkt ligt, hebben we vanmorgen zelf ons ontbijt geregeld. Lekker vers brood met kaas en verse aardbeien als toetje. Daarna zijn we om elf uur op pad gegaan. We zijn eerst naar het verste punt van onze planning gewandeld. Daar is het Palacio de Viana. De meeste reisgidsen noemen het niet als een speciale attractie maar we hadden er goede dingen over gelezen dus gingen we een kijkje nemen. In eerste instantie dachten we dat het dicht was maar na een keer rond het complex gewandeld te zijn, bleek dat de ingang aan de andere kant was. We hebben eerst een rondleiding gekregen door de woonvertrekken van het  paleis. Alles is nog ingericht zoals de laatste bewoner (een of andere markies) het heeft achtergelaten. Veel schilderijen, gobelins, tapijten, oude Frans en Engelse meubels en mooie bewerkte plafonds. Helaas was de rondleiding alleen in het Spaans. Wel kregen alle buitenlanders een beschrijving van de kamers in het Engels, Duits of Frans. Typisch was wel dat er maar twee Spaanstaligen meegingen met de rondleiding. Het was af en toe ook schrijnend duidelijk dat de rest geen flauw idee had waar de gids het over had..............
Na de woonvertrekken hebben we rondgekeken op de patio’s. Dat zijn eigenlijk de echte attracties van het paleis. Dertien patio’s die allemaal anders zijn ingericht en waar veel waterpartijen en begroeiing is gebruikt. Het was wel jammer dat het allemaal nog net niet helemaal groen genoeg was. Over een paar weken ziet het er vast nog veel mooier uit.

Toen we alles gezien hadden en Petra de sanitaire voorzieningen nog maar eens getest had, zijn we weer naar het centrum gewandeld. Daar hebben we een leuk restaurant uitgezocht waar we lekker gegeten hebben. Zo kon Petra een uurtje uitrusten en hoeven we vanavond niet terug naar de stad om te eten. Nu kunnen we gewoon bij de supermarkt wat te eten halen.

Na het eten hebben we eerst de hoofdattractie van Córdoba bezocht: de Mesquita. Dit is van oorsprong een moskee die in opdracht van keizer Karel is omgebouwd tot kathedraal. Karel had de moskee niet gezien voordat hij de opdracht gaf want toen hij na voltooiing kwam kijken zei hij: ‘Wat jullie hier gebouwd hebben, had overal gebouwd kunnen worden, maar wat jullie kapot gemaakt hebben, was uniek!’. En zo is het maar net. Wat er nu staat is een beetje een vreemd geval. Het is een enorme ruimte met honderden pilaren en Moorse bogen. In alle gebedsnissen langs de zijkant zijn christelijke kapellen ingericht en midden in de moskee is een kathedraal gebouwd. Het is een aparte mix van twee godsdiensten.

We hebben we een hele tijd vol verbazing rondgedwaald en daarna zijn we op weg gegaan naar de Alcazar. De resten van de tot Koninklijke residentie omgebouwde Moorse burcht stelden niet zo veel voor maar de tuinen compenseerden dat volledig. Weer veel water, bloemen en mooi gesnoeide heggen en bomen. Zeker als af en toe de zon scheen, was het zeer de moeite waard.

Toen we weer buiten stonden, was het al bijna half zes en was het tijd om er voor vandaag weer een einde aan te maken. Petra had het wel een beetje gehad en we moesten ook nog terug naar het hotel. Onderweg hebben we bij de supermarkt nog wat inkopen gedaan en verder doen we vandaag helemaal niets meer. Morgen de volgende etappe naar Sevilla.  

Vrijdag 1 mei 2009                                                                                      Sevilla

 Na een zelf samengesteld ontbijt op de hotelkamer, werd vanmorgen in Córdoba uitgecheckt en vertrokken we naar onze eerste activiteit van de dag. Het navigatie-systeem had wat moeite met de route aangezien er een nieuw stukje autosnelweg lag dat nog niet in het systeem stond. Uiteindelijk hebben we Medina Azahara toch gevonden. Dit zijn de resten van een Moors paleis uit de tiende eeuw. Met name de Moorse hal zou erg mooi moeten zijn. Helaas hebben we er niets van kunnen zien. Bij aankomst stonden er al een paar auto’s op de parkeerplaats maar de poort was nog dicht. Na een stukje langs het hek gewandeld te hebben, bleek er ineens een stuk papier op de deur geplakt te zijn. Daarop werd vermeld dat vanwege de 1 mei-viering de opgraving vandaag gesloten was. Jammer.
Vervolgens zijn we richting Sevilla vertrokken. Onderweg hebben we nog even het dorpje Écija aangedaan. Dit plaatsje is niet alleen bekend als ‘de braadpan van Spanje’ maar ook als het dorp waar bijna iedere kerk een kerktoren heeft die lijkt op die van de kathedraal van Sevilla. Dat betekent dus al gauw een stuk of zeven grote en mooie kerktorens. Op een aantal van deze torens zagen we zelfs ooievaars nestelen. Het is dat we al een Argentijnse ooievaar gereserveerd hebben.........

In Écija hadden we het snel gezien dus zijn we doorgereden naar Sevilla. Daar hadden we het hotel weer snel gevonden en ook hier hadden ze weer een kamer voor ons. Aangezien het feest is in Sevilla, konden we alleen nog in de duurdere klasse hotelkamers vinden. We zitten nu dus in een vier sterren hotel. We hebben een woongedeelte met bankstel, fauteuil en bureau met internetaansluiting. Verder een aparte slaapkamer met veel te harde bedden en een grote badkamer met ligbad. Na aankomst heeft Petra eerst een uurtje geslapen en om ongeveer vijf uur hebben we de bus naar het centrum genomen. Daar hebben we eerst even een beetje rondgedwaald en daarna hebben we nog het Alcázar bezocht. Dit stelde iets meer voor dan het Alcázar in Córdoba. Het is een soort mini-Alhambra. Binnen waren een aantal erg mooie vertrekken. Er waren ook hier zowel Moorse als Christelijke stijlen zichtbaar. De tuinen waren ook mooi aangelegd maar konden niet tippen aan die in Granada en Córdoba.

Toen we tegen zeven uur het Alcázar werden uitgezet, zijn we naar rivier gewandeld en hebben we daar een rondvaart over de Guadalquivir geboekt. Daarna hebben we dus een uurtje rondgevaren. We hebben veel bruggen gezien en ook een aantal van de paviljoens van de wereldtentoonstelling van 1992.

Toen we om half negen op zoek wilden gaan naar een restaurant ging het mis. Achteraf gezien zijn we gewoon de verkeerde kant op gewandeld. Daar vonden we helaas alleen restaurants die niet helemaal in onze prijsklasse vielen. We hebben toen maar de bus naar het hotel genomen en daar in het restaurant gegeten. Het smaakte prima maar de sfeer was niet echt geweldig. Morgen toch maar naar de goede wijk in de stad om te eten !

 Zaterdag 2 Mei 2009                                                                                               Sevilla

Ook vanmorgen konden we weer terecht bij een nabijgelegen supermarkt voor de ingrediënten van ons ontbijt. Daarna vertrokken we weer met de bus naar het centrum. Daar hebben we eerst een kijkje genomen bij de kathedraal. Het was druk dus moesten we zelfs in de rij staan om binnen te kunnen. Het ging echter erg snel en het was zeker weer de moeite waard. Ook het beklimmen van de klokkentoren (de Giralda) was de moeite waard. Het uitzicht op de stad was mooi.

Na een uurtje stonden we weer buiten en vonden we het tijd om eens te kijken waar die restaurantjes dan wel waren. Nu hadden we niet zo’n moeite om ze te vinden. Omdat we nu de smaak te pakken hadden en omdat Petra toch al weer wat moe begon te worden, hebben we maar een leuk restaurant uitgezocht en daar hebben we bijna twee uur gezeten. Het smaakte uitstekend maar het was erg druk dus de bediening was niet geweldig.
Na het eten zijn we naar het terrein van de Feria de Abril gewandeld. De Feria is net als de Semana Santa één van de hoogtepunten van het sociale leven in Sevilla. Op een groot feestterrein staan een paar honderd tenten (casetas) van families, bedrijven, verenigingen, stichtingen etc. Iedere dag komen de genodigden naar hun tentje en komen daar eten, drinken, kletsen en dansen. De vrouwen dragen traditionele Flamenco-jurken en de mannen zijn netjes in het pak. De meeste families hebben een rijtuig met paarden of gewoon een aantal losse paarden. Hiermee laten ze zich naar het feestterrein brengen en wordt er meegedaan aan de parade. Die parade duurt eigenlijk de hele dag. Het gaat namelijk ook om te zien en gezien te worden. Ook als je de kinderen even zat bent, zet je ze in het rijtuig en laat je de koetsier een rondje over het feestterrein doen. Dan ben je ze toch weer een half uurtje kwijt. Dit feest gaat tot diep in de nacht door en duurt een hele week. We hebben een rondje over het terrein gewandeld maar het net zoiets als als buitenstaander komen kijken bij het Limburgse carnaval. Het ziet er leuk uit maar als je er niet echt bij hoort, heb je het na een uurtje wel gezien.

Na dat uurtje had Petra het wel gehad met rondwandelen en zijn we terug gegaan naar het hotel. Tim is daarna nog even op zoek gegaan naar een supermarkt voor wat drinken en wat brood voor morgenvroeg. Verder hebben we vanavond niets zinnigs meer gedaan.

 Zondag 3 Mei 2009                                                                                      Ronda

 Vanmorgen vertrokken we na het ontbijt rond elf uur uit ons hotel in Sevilla. Zonder al te veel moeite vonden we de weg richting Mérida en na een half uurtje waren we al in Itálica. Dit was aan het begin van onze jaartelling eerst een Romeins legerkamp en later een stad voor veteranen. De Romeinse keizers Trajanus en Hadrianus zouden hier zijn geboren. Van de oorspronkelijke stad is niet zo veel meer over. Van het grote amfitheater dat zo’n 25000 toeschouwers kon herbergen, staat nog het meeste overeind. De rest van de stad is als bouwmateriaal afgevoerd naar andere dorpen en steden in de omgeving. Sinds 2000 zijn ze bezig met opgravingen in het gebied en er is al van alles naar boven gehaald. Als je echter ziet waar men nog allemaal niet aan begonnen is, kan het nog wel even duren voordat alles dat in de grond zit ook voor het publiek zichtbaar wordt.

Na een uurtje in de zon te hebben rondgekeken in deze Romeinse stad, zijn we verder gereden naar Ronda. Het laatste stuk daar naartoe ging door bergachtig gebied en omdat we een afslag te vroeg van de grote weg af gingen, hebben we nog een mooi stukje sightseeing kunnen doen.

Om drie uur waren we hier in het hotel. Het is een vrij nieuw hotel en de kamer ziet er prima uit. We hebben zelfs een bad met massagestralen dus kunnen we goed ontspannen in het warme water.

Na eerst wat rotzooi gemaakt te hebben, zijn we rond vier uur naar de stad vertrokken. Het hotel ligt namelijk zo’n negen kilometer buiten Ronda. In de stad hebben we de auto geparkeerd en zijn we een oriënterend rondje gaan wandelen. Ronda bestaat uit twee delen die van elkaar gescheiden worden door een bijna honderd meter diepe kloof waardoor de Tajo stroomt. In de negentiende eeuw is de Puente Nuevo gebouwd die die de twee helften van Ronda met elkaar verbind. Deze brug hebben we vanuit verschillende posities bekeken en op de foto en film vastgelegd. Daarvoor moesten we onder andere helemaal naar beneden wandelen. De terugweg in de volle zon viel nog niet mee!

Om zes uur waren we terug in het hotel en na een lekker bad zijn we tegen half negen nogmaals naar Ronda gereden voor een etentje. Het duurde even voordat we een restaurant gevonden hadden dat aan al onze eisen voldeed maar toen dat uiteindelijk gelukt was, hebben we heerlijk gegeten. Als de weegschaal woensdag ineens wat kilo’s meer aangeeft, weet Tim in ieder geval waar het van komt. Petra zal ‘Dinges’ wel de schuld geven ......... !

 Maandag 4 Mei 2009                                                                                              Ronda

 Vandaag een lekker rustig dagje. We vertrokken rond half elf richting Ronda. Daar hebben we eerst een supermarkt opgezocht. Na de benodigdheden voor ons ontbijt bij elkaar gekocht te hebben, zijn we die op een bankje in het park lekker op gaan eten. Daarna hebben nog zo’n anderhalf uur door Ronda gezworven. We hebben de Puente Nuevo nog eens van de andere kant bekeken en we hebben voor de afwisseling nog maar eens een mooie kerk bezocht. Daar kregen we ook een audioguide mee maar de inhoud daarvan was zo slaapverwekkend dat we maar gewoon zelf rondgekeken hebben.

Tegen etenstijd hebben we nog maar weer eens een leuk restaurant opgezocht. Met uitzicht op de omgeving hebben we eens een menu geprobeerd. Het resultaat viel wat tegen. Van de twee voorgerechten viel er een tegen en ook van de twee hoofdgerechten kon een er ons niet bekoren. ‘Gelukkig’ had Tim niet zo’n honger dus kon Petra toch haar buikje vol eten. Na het eten zijn we terug gegaan naar het hotel en daar hebben we lekker helemaal niets meer gedaan.

 Dinsdag 5 Mei 2009                                                                                     Malaga

Onze voorlaatste dag van deze vakantie hebben we ook weer rustig aan gedaan. Na het ontbijt hebben we Ronda verlaten en zijn we via een alternatieve route naar Malaga gereden. Aangezien we geen zin hadden in de autosnelweg langs de kust, kozen we voor de weg door de bergen.
Tegen één uur waren we al in Malaga. Na kort onze hotelkamer geïnspecteerd te hebben, zijn we naar het strand vertrokken. Daar hebben we eerst in een strandtentje lekker gegrilde vis gegeten en na het eten hebben we nog een wandeling over de boulevard gemaakt. Toen we het zat waren, hebben we nog ergens wat brood gekocht en daarna zijn we terug gegaan naar het hotel.

 Woensdag 6 mei 2009                                                                                 Blerick

 Na eindelijk weer een nacht in redelijk bed met een fatsoenlijk kussen, werden we vanmorgen om kwart voor acht gewekt. Na het inpakken van de laatste rommel, hebben we eerst ontbeten en tegen negen uur vertrokken we naar het vliegveld. Daar misten we in eerste instantie de afrit naar de parkeergarage voor de huurauto’s maar na een rondje vliegveld kwamen we toch veilig aan bij de Hertz-balie. Daar werd de auto geïnspecteerd en nadat bleek dat we er geen nieuwe (zichtbare) krassen en deuken bij gemaakt hadden, mochten we naar de terminal vertrekken. Daar begon het gezeur. Onze tas was vijf kilo te zwaar. We mochten in totaal 46 kilo bagage meenemen maar wel niet meer dan 23 kilo per item. En onze enkele tas woog 28 kilo. In Düsseldorf deden ze daar niet moeilijk over maar in Malaga zou ons dat vijftig (!) euro kosten. Toen we zeiden dat het op de heenweg geen probleem was, kregen we te horen dat het personeel in Düsseldorf dan zijn werk niet goed gedaan had. Om vijftig euro uit te sparen, hebben we maar een paar kilo bagage overgeheveld naar een van onze rugzakjes. Die rugzak hebben we toen ook maar als bagage ingecheckt en toen was het goed. Zucht .....
Daarna moesten we door de scanners. De laatste keer dat we zo streng gecontroleerd zijn, was in Syrië. Alles wat maar open kon moest nagekeken worden en alle elektronica werd gecontroleerd. Ook moesten bergschoenen weer eens uit en hoewel hij niets van metaal meer op zich had, moest Tim nog gefouilleerd worden. Toen uiteindelijk bleek dat we geen terroristen waren maar gewoon toeristen mochten we de vertrekhal in. Daar hebben we vervolgens een uurtje vliegtuigen zitten kijken en om elf uur werden we per bus naar het vliegtuig gebracht. Dat vertrok netjes op tijd voor een snelle en probleemloze vlucht naar Madrid. Daar landden we om kwart over twaalf. Het uitstappen ging snel en in no-time stonden we weer in een grote hal. Dit was deze keer eens meteen de vertrekhal dus konden we meteen gaan shoppen. Hier waren we na een kwartiertje natuurlijk alweer mee klaar dus hebben we ons maar weer een bankje met uitzicht uitgezocht en daar hebben we weer tot half vier zitten lezen en vliegtuigen zitten kijken. Toen we eenmaal konden vertrekken hebben we eerst het hele vliegveld in colonne rondgereden, en daarna vlogen we met twintig minuten vertraging richting Düsseldorf. Daar kwamen we toch netjes om half zeven aan. Snel na aankomst rolden allebei onze tassen van de bagageband en daarna stond de bus naar P24 al op ons te wachten. Binnen drie kwartier na landing zaten we al in de auto op weg naar Venlo. Daar hebben we onderweg nog een portie Chinees bij Boeddha gehaald en om half negen kwam er dan weer een einde aan een leuke reis. Rest nog het sorteren van de foto’s, het bijwerken van de website en het monteren van de film. Zo kunnen we dus nog wel een tijdje nagenieten van deze vakantie.