Slowakije / Polen 2005

Om 06.00 uur liep de wekker af en na de auto volgepakt te hebben, vertrokken we om zeven uur voor een nieuw avontuur. Al snel werd van de traditionele route afgeweken en zijn we vanaf Koblenz via de A3 Duitsland doorkruist. 8 ½ uur later reden we voorbij Linz in Oostenrijk de autoweg weer af. Hier vonden we een plekje op een leuke camping bij een meer. Helaas was het terrein voor tenten wat aan de kleine kant. Na wat boodschappen gedaan te hebben bij de Pennymarket hebben we een lekker kipfiletje gegeten en vervolgens een rondje gewandeld rond de Pichlingersee.

Om negen uur vertrokken we voor het laatste stukje naar Slowakije. Alleen bij Wenen was het wat druk maar bij de grensovergang was niets te doen. Daar hebben we dus even een autobaanvignet gekocht en daarna konden we over de verlaten autoweg doorrijden naar Piestany. Dankzij de airco hadden we geen last van de warmte en dus kwamen we om één uur redelijk fris aan. Na het opzetten van de tent en een koel drankje in de schaduw, zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt. Deze was snel gevonden en aan het formaat en het assortiment af te lezen, zouden we geen honger gaan leiden tijdens ons verblijf.

’s Avonds hebben we nog geprobeerd een wandelingetje bij het meer te maken maar dankzij de zwermen muggen was dat geen onverdeeld genoegen.

Na een zwoele nacht werden we rond negen uur de tent uit gebrand. We hadden een plaatsje uitgezocht met veel ochtendschaduw maar rond half negen wist de zon ons tentje toch te vinden.

Na het ontbijt vertrokken we naar Trenčin voor een bezoek aan de plaatselijke kasteelruïne. Eerst moest er voldoende kleingeld verzameld worden voor de parkeerautomaat en daarna was het snel tijd voor een lekker drankje op één van de talrijke terrasjes.

Via een steile klim zijn we vervolgens naar het kasteel gegaan. Daar bleek dat ook in Slowakije het achterlijke gebruik zijn intrede heeft gedaan dat je voor toeristische attracties moet betalen voor foto- en videocamera.

De aanbevolen rondleiding hebben we na enkele minuten al verlaten omdat deze alleen in onverstaanbaar Slowaaks werd gegeven. We hebben toen zelf maar een half uurtje rondgedoold en genoten van het mooie uitzicht.

Terug in de stad hebben we eerst de parkeermeter bijgevoerd en daarna hebben we op een terrasje nog wat gedronken en een pizza gegeten.

Op de terugweg hebben we nog wat eten en (en vooral) drinken ingeslagen en de rest van de middag hebben we lui bij de tent en het meer doorgebracht. ’s Avonds werden we door de muggen vroeg de tent ingejaagd. Daar was het vanwege de buitentemperatuur al niet erg aangenaam en dat werd er door de gaslamp niet beter op……..

Aangezien het na een moeizame start erg lekker zonnig en warm werd, hebben we vandaag niet veel meer gedaan dan eten, drinken en in de zon liggen. Ook hebben we nog even een kijkje genomen bij de roei- en kanowedstrijden die op het meer weren gehouden.

Aangezien het weer prachtig weer was, hadden we geen zin om naar Bratislava te rijden. In plaats daarvan ziijn we naar Piestany gewandeld om het kuurgebeuren eens te bekijken. Onderweg werd Tim in eens herkend. Hij zag zelf niet meteen wie het nu was maar toen de man iets zei, werd het snel duidelijk. Het bleek Gerard van Ewijk te zijn; de voorzitter van de centrale directie van het Raayland College.

In Piestany hebben we wat bij de verschillende kuurgebouwen rondgekeken maar echt interessant was het niet. Na enkele regenbuitjes zijn we ’s avonds nog een keer naar de stad gewandeld en hebben daar een restaurantje gezocht. Net als het stadje zelf, stelde het eten niet zo veel voor.

Om negen uur vertrokken we vanuit Piestany richting Hoge Tatra. Via een leuke, mooie binnendoorroute kwamen we rond half drie in Tatranska Lomnica. Daar kwamen we terecht op een camping vol Nederlanders; ons favoriete soort camping….. L

Toen we net alles neergezet hadden, kregen we een berichtje van Dennis dat hij en Remie pas om 20.40 uur in Zakopane (Polen) waren. Nadat we eerst Tatranska Lomnica eens hadden bekeken, zijn we naar Zakopane vertrokken. Daar hebben we eerst het station en een pinautomaat gezocht en vervolgens zijn we in een leuk restaurantje gaan zitten wachten tot de trein uit Krakau aankwam. Ondertussen hebben we ook nog maar wat gegeten J.

De trein kwam netjes op tijd binnen en al snel daarna hadden we de reizigers in de auto. Terug in Tatranska Lomnica hebben we met genoegen gekeken naar de tent-opzet-capriolen van Dennis en na wat bijgekletst te hebben, zijn we rond elf uur naar bed gegaan.

Na het ontbijt zijn we naar Stary Smokovic vertrokken. Van daaruit zijn we met een treintje de Hoge Tatra in gegaan. Vanuit Hrebienok zijn we een uur bergop gewandeld. Toen we verder wilden, bleek dat het vervolg van de wandeling helemaal de wolken in ging. Aangezien niet iedereen daarop was voorbereid, besloten we het veilig te houden en terug te gaan. Na wat waterplezier zijn de heren te voet terug gegaan naar Tatranska Lomnica en heeft Petra het treintje weer naar beneden genomen. Uiteindelijk waren we ongeveer tegelijk terug.

In Tatranska hebben we vervolgens de bobbaan uitgeprobeerd. Dit was wel leuk maar niet spectaculair.

Na de boodschappen werd op de camping de barbecue aangestoken en werden er kipspiesjes gegrild. Daarna werd er gebadmintond, hout gesprokkeld en een kampvuur gemaakt.

In alle vroegte vertrokken Dennis en Remie met de trein richting Poprad voor een verbinding richting Boedapest. Daarmee werd het meteen weer een stuk rustiger…..

Na het ontbijt hebben we de auto gepakt en zijn we via een toeristische rouote naar Dobčina L’Adová gereden. Hier hebben we de beroemde ijsgrot bezocht. In deze grot heerst een microklimaat met een temperatuur die ook in de zomer maar nauwelijks boven de 0°C uitkomt. Hierdoor heeft zich in de grot een metersdikke ijslaag gevormd, compleet met stalactieten en stalagmieten. Gedurende een half uurtje zijn we door een Slowaaks sprekende gids door de verschillende niveau’s van de grot geleid. Overal waren trappen en looppaden aangelegd zodat het niet te glad was. Wel was het een beetje fris; de meegebrachte truien kwamen dan ook goed van pas. Terug in de buitenlucht bleek hoe warm en vochtig het was; alle lenzen van brillen en camera’s besloegen meteen.

Daarna konden we beginnen aan de steile afdaling naar de parkeerplaats. Op de terugweg naar de camping bleek dat de vochtigheid in de lucht een voorbode was voor de vochtigheid die er nog uit zou vallen…..

Woensdagavond begon het met regenen en daarna heeft het ook continu geregend tot donderdagavond. Van de geplande wandeling kwam dus niets terecht en verder hebben we de dag vooral doorgebracht met lezen en eten.

Toen ´s morgens bleek dat het nog steeds regende en dat er geen verbetering aanzat te komen, hebben we onze planning wat gewijzigd. We hebben ons hele zaakje ingepakt en zijn naar Polen vertrokken. Het was maar een kort ritje van Tatranska Lomnika naar Krakau: zo’n 150 kilometer. Uiteindelijk hebben we er toch zo’n vier uur over gedaan……..!!!! Onderweg heeft het continu geregend en ook toen we de tent weer moesten opzetten plensde het vrolijk verder. Toch is het later op de middag droog geworden en hebben we ’s avonds nog lekker een entrecote kunnen grillen op de barbecue.

Onder een heerlijk zonnetje hebben we ontbeten en vervolgens hebben we nog een uurtje van diezelfde zon kunnen genieten. Toen trok het helemaal dicht en konden we op pad voor een bezoek aan Auschwitz. Via een binnendoorroute zijn we naar Oświęcim gereden. In dit Poolse plattelandsstadje zijn in de tweede wereldoorlog zo'n anderhalf miljoen mensen om het leven gebracht in het plaatselijke vernietigingskamp. Van de oorspronkelijk 40 kampen in de omgeving zijn er nog te bezichtigen. Allereerst hebben we het concentratiekamp Auschwitz-I bekeken. In 28 gebouwen waren hier tussen de 13000 en 18000 gevangenen opgesloten. De omstandigheden waren barbaars en overdag moest er hard gewerkt worden onder het motto 'arbeit macht frei'.

In het kamp zijn een aantal gebouwen ingericht als tentoonstellingsruimte. Daar hebben we een indruk gekregen van de leefomstandigheden in het kamp. Ook waren er vitrines vol met eigendommen van gevangenen: duizenden brillen, potten, pannen, schoenen, haren etc.

Ook hebben we een kijkje genomen in de door Nederland ingerichte ruimte en in het Dodenblok..

Na zo'n drie uur rondgedwaald te hebben, hebben we een hamburger gegeten en toen zijn we met de auto naar Auschwitz-Birkenau (Auschwitz-II) gereden.

Vanaf 1942 hebben de nazi's in dit massavernietigingskamp vanuit heel Europa grote aantallen joden, zigeuners en andere minderheden naar toe gebracht. De sterken werden in één van de ruim 300 barakken ondergebracht. Ouderen, kinderen, zwangere vrouwen en iedereen die niet in staat geacht werd te kunnen werken, werden op het perron uitgeselecteerd en afgevoerd naar één van de vier gaskamers. Hun lijken werden vervolgens verbrand in één van de crematoria of op een brandstapel.

Van al deze activiteiten waren op het 175 ha grote terrein nog vele sporen te vinden. Uiteindelijk hebben we ook hier nog ruim anderhalf uur rondgelopen. Daarna zijn we teruggereden naar de camping waar we tijdens de zoveelste regenbui nog wat te eten hebben gemaakt.

Na een laat ontbijt vertrokken we naar het centrum van Krakau. Een parkeerplaats was snel gevonden en na niet al te lange tijd stonden we midden op het centrale plein van de stad. Hier werd muziek gemaakt, stonden levende standbeelden en waren vele terrasjes. Na wat rondgekeken te hebben en tevergeefs geprobeerd te hebben de Mariakerk te bezichtigen, zijn we naar de Wawelheuvel gewandeld.

In alle kerken onderweg waren missen bezig dus bezichtigingen waren niet aan de orde. Ook bij het Koninklijk paleis op de Wawelheuvel waren we snel uitgekeken; het beperkte aantal kaartjes voor de rondleidingen was al lang uitverkocht dus moesten we een andere keer terugkomen. Terug op de markt hebben we toch nog een bezoekje gebracht aan de Mariakerk en vervolgens hebben we het laatste stukje van de stadswandeling afgemaakt. Daarna hebben we nog een hapje gegeten en toen zijn we terug naar de camping gegaan.

Voor de afwisseling heeft het weer eens de hele dag geregend. Omdat we toch iets wilden doen, zijn we om twee uur naar Wieliczka gereden. daar wilden we om drie uur de Egelstalige rondleiding door de zoutmijn volgen. Helaas waren meer mensen op dat idee gekomen. Uiteindleijk duurde het drie uur voordat we binnenkonden. Gelukkig wel met een Engelstalige gids. Met de trap gingen we eerst zo'n 60 meter de diepte in. Alle gangen waren uitgehakt in het zouthoudende gesteente en onderweg werd in verschillende ruimtes de geschiedenis van de zoutwinning verteld. Ook waren er overal kapelletjes en speciale kunstwerken uit zout uitgehouwen. Het hoogtepunt was de grote kerk die volledig (inclusief kroonluchters) van zout was gemaakt.

Toen we uiteindelijk met de lift buiten kwamen, was het al acht uur. We zijn toen maar de stad ingereden en hebben heerlijk gegeten bij een prima Italiaans restaurant. toen we terugkwamen op de camping was onze goede indruk van de Italianen ineens weer helemaal weg. De tent bleek namelijk helemaal ingeboud te zijn door Italiaanse campers. er was zelfs geen plaats meer om de auto neer te zetten. Het toppunt was dat één camper zijn trapje zo ongeveer in onze 'voordeur' had gestald......

Dag 14: Dinsdag 9 augustus 2005

Petra stond vroeg op om Italianen te pesten. Demonstratief werden tafel en stoelen vlak voor onze (en hun) deur gestald en er werd uitgebreid ontbeten. Helaas heeft zich geen Italiaan laten zien..... jammer!
Om negen uur vertrokken we richting stad. We wilden nu op tijd zijn om kaartjes te kopen voor het Koninklijk paleis. Dit lukte prima. We mochten om 10.00, 11.00 en 13.40 uur de verschillende delen bezichtigen. Allereerst hebben we de schatkamer en de wapencollectie bekeken. Dit zag er traditiegetrouw weer blinkend en angstaanjagend uit. Daarna mochten we om elf uur het paleis zelf in. De verschillende officiële zalen waren mooi ingericht en overal waren wandtapijten te bewonderen.

Toen we ook dit gezien hadden, zijn we nog even de kathedraal gaan bekijken. Hij was wel aardig..... Ook hebben we een kijkje genomen in de klokkentoren en in de grafkelder vol (voor ons) onbekende, belangrijke Polen.
Na een hapje eten en een vlug bezoekje aan de Mariakerk voor wat illegaal filmwerk, waren we om 13.40 uur weer present voor de rondleiding door de privévertrekken van het kasteel. De rondleiding werd gegeven in groepen van maximaal tien personen maar aanvankelijk waren we met z'n tweeën. Uiteindelijk kwamen er nog wat laatkomers bij en eindigden we met zeven. In ongeveer drie kwartier kregen we het hele verhaal te horen van het kasteel, zijn bewoners, de vertrekken en de herinrichting ervan. Het bleek dat het interieur niet origineel was maar wel uit dezelfde periode kwam.
Na de rondleiding hebben we nog wat foto's gemaakt van de Wawelheuvel en daarna zijn we teruggegaan naar de camping. Daar bleek de Italiaanse camper vertrokken te zijn en konden we de auto dus weer voor de tent stallen. Toen onze vriendelijke Italiaan 's avonds met zijn camper terugkwam, keek hij dus vreemd op toen hij een groene Mitsubishi op 'zijn' plaats zag staan. Hij leek er niet erg gelukkig mee. Hij is zelf bij de receptie gaan klagen. Daar wezen ze hem echter op de meer dan voldoende andere vrije plaatsen op de camping................

Dag 15: Woensdag 10 augustus 2005

We vertrokken om 10 uur voor een ritje van 160 kilometer terug naar Slowakije. Via de plaatselijke variant van de Napoleonsbaan deden we daar dus weer ruim vier uur over en hadden we tijd genoeg om van het landschap te genieten. Tijdens onze afwezigheid had het in de Hoge Tatra gesneeuwd en dus waren alle toppen bedekt met een wit laagje. Hiervoor waren natuurlijk een aantal extra fotostops noodzakelijk.

We kwamen rond twee uur aan op de camping in Liptovský Hrádok. Het was een grote camping met chaletjes en een hotel. Douches en toiletten waren in de kelder van het hotel en hadden hun beste tijd gehad. aangezien het niet druk was, konden we een leuk plaatsje uitzoeken aan de rand van de camping, vlak bij de rivier. Nadat we de tent hadden opgezet en een uurtje in de zon hadden gezeten, wilden we boodschappen gaan doen maar de auo had ineens kuren. Hij startte wel maar als je geen gas bij gaf, sloeg hij af. Waarschijnlijk iets te lang de CD-speler aangehad. Na een kwartiertje rijden lostte het probleem zichzelf op en hebben we er verder geen last meer van gehad.

's Avonds hebben we lekker gebarbieknoeid en toen het later begon te regenen, lagen we vroeg in bed. De temperatuur daalde namelijk naar zo'n 4°C !!!!!

Dag 16: Donderdag 11 augustus 2005

Na een lekker lui ontbijtje in de zon zijn we tegen de middag naar Liptovský Mikuláš gereden. Onderweg hebben we nog snel een kasteelruïne bekeken. Ook de stad zelf hadden we snel gezien. Het oude centrum leek wel gezellig maar verder was er weinig te zien of te beleven.

We hebben toen maar een restaurantje opgezocht en ons daar lekker volgegeten aan de biefstuk. De avond hebben we vervolgens lekker bij een warm kampvuurtje doorgebracht.

Dag 17: Vrijdag 12 augustus 2005

Na een paar dagen met weinig activiteit was het weer eens tijd voor wat lichamelijke inspanning. Na het ontbijt vertrokken we naar de hoogste top van de Lage Tatra: Chopok (2024 meter). We zijn met de auto naar Jasná gereden en zijn van daaruit met de stoeltjeslift naar 1800 meter gegaan. De laatste 200 meter zijn we over een 1100 meter lang voetpad omhoog gewandeld.

Hierna hadden we gepland om boven nog een wandeling te maken om vervolgens met de lift terug te gaan naar het dal. Toen we echter op het tussenstation ineens in de prullenbak zagen verdwijnen en we boven dus geen kaartjes meer hadden om te bewijzen dat we voor een retourtje betaald hadden, zijn we maar te voet naar beneden gegaan.

Het was een mooie route die ons in zo'n drie uur terug bracht bij de auto. Onderweg was het lekker weer: bewolkt met regelmatig zon en een aangename temperatuur. 's Avonds hebben we lekkere kipspiesjes geroosterd en daarna hebben we geprobeerd warm te blijven bij een kampvuurtje.

Dag 18: Zaterdag 13 augustus 2005

Aangezien het vandaag aanvankelijk zonnig was, hebben we lekker helemaal niets gedaan vandaag. Helaas werd de zon af en toe afgelost door een bui maar over het algemeen was het een lekker dagje. 's Avonds zijn we lekker gaan uiteten in Liptovský Mikuláš.

Dag 19: Zondag 14 augustus 2005

Aangezien het einde van de vakantie in zicht komt, was het vandaag tijd om aan de terugreis te beginnen. De eerste etappe was naar Wroclaw. De reis verliep voorspoedig tot we bijna in Wroclaw waren. Toen de bij de eerste afslag besloten toch maar de tweede te nemen, sloeg het noodlot toe. De laatste zeven kilometer hebben als gevolg van wegwerkzaamheden en asociale Duitsers en Polen ongeveer anderhalf uur geduurd. Toen moesten we nog op zoek naar de camping. In het ANWB-boek stond alleen een vage beschrijving maar na het nodige zoek- en draaiwerk kwamen we toch op de juiste plaats. De wegen in de stad zijn van zeer beroerde kwaliteit dus we zijn goed door elkaar geschud.

We hadden het natuurlijk kunnen weten! Als je in een katholiek land op Mariahemelvaart de stad in gaat, zijn alle winkels, musea e.d. gesloten. Ook het bezichtigen van kerken is geen optie aangezien er overal missen bezig zijn. Al met al hebben we dus alleen een beetje over de markt en door het oude centrum gezworven maar daar was eigenlijk niet zo veel aan. Pas rond een uur of drie kwam er wat meer leven op straat. Toen hadden wij het echter al lang gezien.

We hebben toen een restaurantje uitgezocht op de markt en daar hebben we prima gegeten. Het was er niet erg druk (in tegenstelling tot veel andere restaurants) maar dat kwam waarschijnlijk doordat de prijzen gemiddeld toch iets hoger waren. Voor onze begrippen was het echter nog steeds spotgoedkoop.

Na het bezoek aan de stad hebben we bij een Géant hypermarkt nog wat stokbrood en kaas gekocht voor de avond. Bij de bijbehorende sportzaak hebben we ook nog maar wat dingetjes uitgezocht.

Hiep, hiep, hoera !!! Tim is al weer een jaartje ouder geworden. Dit werd meteen al duidelijk aan een stroom van felicitaties per SMS. Verder is er weinig aandacht besteed aan deze 32e verjaring van Timmie.

Om half negen vertrokken we richting Dresden. De Poolse grens werd zonder problemen gepasseerd en na een uurtje of vier waren we in Dresden. Daar werd de auto geparkeerd en daarna hebben we eerst een restaurantje gezocht voor een hapje eten. Daarna hebben we een paar uurtjes rondgewandeld door het oude deel van Dresden. Het zag er prachtig uit en staat nu zeker op de nominatie om in de toekomst nog wat uitgebreider te bewonderen.

Tegen vier uur hebben we de auto weer opgezocht en zijn we nog twee uurtjes richting huis gereden. In de buurt van Erfurt hebben we een camping gezocht en daar hebben eerst lekker gedouchd en daarna hebben we in Erfurt in een het eerste restaurant dat we tegenkwamen heerlijk gegeten.

Na wat opstartproblemen bij het verlaten van de camping (druk en allemaal achterlijke regeltjes die met Deutsche Gründlichkeit werden uitgevoerd) waren we om half tien toch op pad. Het weer was goed, de wegen waren niet echt druk dus kon er flink doorgereden worden. In de buurt van Dortmund hebben we een hapje gegeten en om half drie waren we tenslotte weer terug bij ons vertrekpunt van drie weken geleden. Daar werd de auto uitgeladen en kon het opruimen beginnen. Dit veliep voorspoedig en na een uurtje was de meeste troep al opgeruimd. Daarmee is er weer een einde gekomen aan een mooie reis. Een reis die nog genoeg ideeën heeft opgeleverd om nog een keer terug te gaan naar die kant van Europa. Zo moet er zeker nog wat meer gewandeld worden in de Hoge Tatra!!!!