Trainingsweekend 2006

Jullie kennen ze wel: die jonge atleten die de initiatiefnemers waren van de vernieuwde opzet van de nieuwjaarsreceptie. Datzelfde groepje maakt op zondagochtend de bossen in en rond Venlo onveilig en gaat al jaren alle Dagbladcrosscupwedstrijden af. Ook zijn het bijna allemaal (ex-)jeugdtrainers en hebben een aantal van hen in de Running Academy lopers voorbereid op de Venloop. Om in dit drukke schema een rustpunt te creëren, werd in november besloten om een week na de Venloop een trainingsweekend te plannen. Er werd een leuk bungalowpark uitgezocht en een huisje voor acht personen werd vastgelegd.

Op 31 maart jl. was het dan zover. Om vier uur werd er bij huize Fraters verzameld. Dennis liep nog op de Kaldenkerkerweg te tippelen maar werd daar door Tim al snel gespot en opgepikt. Alsof hij dit vaker doet……
Na het inladen van de bagage werd koersgezet richting Duitsland. Het gehuurde huisje van Landal Greenparks lag in Kell am See, zo’n 30 kilometer voorbij Trier. Op de autobahn was het, mede als gevolg van het weer, erg druk en dus duurde het ruim drie uur voordat we aankwamen. Bij de receptie hadden ze al snel door dat we geen standaardgezin waren en dus werden de formaliteiten efficiënt en snel afgehandeld. In de 8-persoonsbungalow aangekomen werden eerst de bedden verdeeld. De tweepersoonskamers waren voor Petra en Tim en voor André en Jolanda. De vrijgezellen Anita, Fieke, Simone en Dennis werden verdeeld over twee stapelbedden in de laatste slaapkamer. Het was een gezellige boel.

Na het inrichten van de slaapkamers en het opmaken van de bedden begon de kok met het bereiden van de avondmaaltijd. Ondertussen hield de rest van het gezelschap zich bezig met het schoonmaken van de ingrediënten voor de voedzame pastamaaltijd, met patiencen en met het KabouterPlopkwartet. Daarbij werden ook nog enkele gesprekken van hoogstaand niveau gevoerd. Wisten jullie bijvoorbeeld dat je de lengte van het mannelijke geslachtsorgaan kunt schatten aan de hand van de lengte van de handen? Zo kun je het schudden van handen dus ook beschouwen als een vorm van vergelijkend warenonderzoek. Wat dan de conclusie moet zijn als iemand je een slap handje geeft, laat ik aan jullie eigen fantasie over…….

Na het eten zorgde onze speciaal ingehuurd Japanner ervoor dat al het gebruikte serviesgoed weer schoon werd. Daarna maakte een select gezelschap nog een wandelingetje over het park en daarna werd de rest van de avond lui op de bank doorgebracht. De meesten gingen na het verhaaltje van Simone over Klein Duimpje en de DWERG naar bed. Alleen de oudste en de jongste aanwezige bleven nog tot half drie oorlogsverhalen uitwisselen.

Op zaterdagmorgen zorgden de dames onder leiding van Petra voor verse croissantjes met ham en / of kaas. Daarna was het tijd voor datgene waar het allemaal om begonnen was: Trainen!

Op de fiets begeleid door de licht geblesseerde André vertrokken we het natte bos in. In de stromende regen vonden we een leuke heuvel die we door de trainer van dienst verschillende keren werden opgestuurd. Na zo flink te zijn verzuurd, werd er een stukje uitgejogd en toen was het tijd voor de lange helling bij de receptie. Deze begon voorzichtig met een stukje vals plat, ging daarna over in een wat steiler stuk om uiteindelijk, op het moment dat de benen al aardig moe waren, een vervelend pijnlijke en steile klim te worden. Na deze uitsmijter (die door Dennis vrolijk twee keer gedaan werd) hebben we nog lekker een rondje om het meer uitgelopen. Bij thuiskomst hadden Petra en André de thee klaar staan en was het tijd voor wat ontspanning. Dit relaxen werd voortgezet in het zwembad. Het mag niet verrassend zijn dat de meesten deze tijd vooral doorbrachten in het bubbelbad.

Aangezien twee looptrainingen op één dag voor sommigen geen goed idee was, zijn we ’s middags, tussen de buien door, een stukje gaan wandelen. Ondertussen was de groep uitgedund tot zeven personen. Dennis had zijn zondagochtendtraining voor de skiclub niet bij iemand anders onder kunnen brengen. Hij had erop gerekend dat hij wel met de bus naar Trier zou kunnen komen maar dat viel even tegen. Er ging maar één bus van Kell naar Trier en die was om 07.00 uur al vertrokken. Voor Dennis natuurlijk geen probleem.. Hij regelde een lift naar Trier en was ’s avonds mooi op tijd in Venlo om nog een paar uurtjes op stap te gaan.

Toen de achterblijver zonder nat te worden een rondje Kell hadden gelopen en weer terug waren in het huisje barstte de echte plensbuien pas los. Donder, bliksem en zware windstoten zorgden dat we de rest van de avond lekker in het warme huisje bleven. Voor het avondeten werd er wat TV gekeken, het trainingsschema voor de Venlose CD-junioren werd bij elkaar gefantaseerd (jeugd: pas maar op!!) en er waren zelfs enkelen die hun werk hadden meegebracht. Na al deze activiteiten was het avondetennatuurlijk zeer belangrijk. Kok Tim was zelf niet zo tevreden over zijn nasi maar de rest vond het prima te eten. Alleen Anita was een twijfelgeval. Zij meldde dat ze de restanten van haar tweede bord wel terug zou doen in de afvalbak!

Nadat onze Japanner weer aan het werk was gezet, werd er een film gekeken (Ray) en daarna werd er een potje Kolonisten van Catan gespeeld. Dit spelletje werd gewonnen door de zeer onervaren Anita die er aan het einde van de het spel achter kwam dat ze al drie ronden genoeg punten in handen had om te winnen. Ze was er net op tijd mee want anders had expert Simone genadeloos toegeslagen. Nu restte Simone niets anders dan het maken van vreemde opmerkingen. Zie zoet Simone wel iets in kunstzinnige inseminatie (creatieve standjes?) en vroeg ze aan Fieke of zij in Leuven wel de Nederland 1 en 2 van België kon ontvangen op haar TV. Geconfronteerd met een schriftelijke weergave van deze laatste opmerking wist ze slechts te melden: “Deze opmerking begrijp ik niet!”

Na een goede nachtrust, waarin Anita niet zeeziek werd in het bovenste deel van het stapelbed, werd er weer lekker ontbeten met broodjes en een gekookt eitje. Daarna was het tijd voor een duurtraining. In het begin leek het daar echter niet op. Het eerste rondje om het meer leek vooral een flinke tempoloop. De volgende rondjes werden daarna dan ook in een aanzienlijk langzamer tempo afgelegd. Dat moest ook wel want we bevonden ons in de Wereld van Simone. Teruggekeerd uit deze fantasierijke ADHD-wereld, werd er in de bungalow nog een rondje krachttraining met fitnessballen gedaan. Dit leverde weer vele vermakelijk beelden op. Toen iedereen voldoende hersteld was van de inspanningen werd natuurlijk weer het ‘subtropische’ zwemparadijs opgezocht. Daar werd weer lekker gepoedeld in het bubbelbad en er werden onder- en bovenwater baantjes getrokken.

Terug in het huisje werd nog even een hapje gegeten en we hebben nog even een stukje van de Ronde van Vlaanderen gekeken. De finish hebben we helaas gemist want toen maakten we de bowlingbaan onveilig. Het bowlen was een spannende strijd tussen Simone, Jolanda en Petra. Het was uiteindelijk Jolanda die na tien rondes de meeste kegels had omgegooid. Dit was een grote teleurstelling voor Simone die vooraf verkondigde dat ze wel even ging winnen. In de achterhoede eindigden degenen met de onorthodoxe technieken: André met zijn kegelworp en Fieke met de tweehandige roller. Strikes werden helaas maar zelden vertoond.

Na een uurtje met ballen en kegels gespeeld te hebben, werd het tijd om aan de eindschoonmaak te beginnen. Petra en Anita hadden eerder alvast wat voorwerk gedaan dus het poetsen was zo gebeurd. Tegen zes uur was alles opgeruimd, waren de auto’s ingepakt en konden we aan de terugreis beginnen. Zonder noemenswaardige problemen kwamen we na enkele plas-, tank- en eetstops terug in ons wonderschone Venlo. Het was een gezellig weekend en er is goed getraind. De plannen voor volgend jaar liggen al klaar. Dan wel niet meer in het weekend van de Theo Mooren Meeting!