Zondag 9 januari 2005

We werden vanochtend op tijd opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Onze chauffeur en begeleider, waar we gisteren eigenlijk al afscheid hadden genomen, brachten ons weg. Tim voelde zich nog steeds niet erg oké en daarbij werd hij niet erg geholpen door de man van TSI die allemaal nuttige tips voor hem had (warme handdoek op de buik, roken etc.)

Op het vliegveld werd nogmaals afscheid genomen van onze begeleiders en daarna begon de eindeloze reeks controles. Na een half uurtje wachten mochten we uiteindelijk inchecken en na de douaneformaliteiten hebben we een uurtje in een restaurantje gezeten. Daar hebben we een soepje gegeten en met drie kwartier vertraging vertrokken we uiteindelijk naar Istanbul. Na een rustige vlucht kwamen we daar maar vijf minuten later dan gepland aan.

Aangezien we pas op maandag verder vlogen naar Düsseldorf, hebben we ons gemeld bij de balie van Turkish Airlines want die zouden voor een hotel zorgen. Daarvoor moesten we natuurlijk eerst een visum voor Turkije aanschaffen.

Na drie kwartier wachten werden we met zijn allen in een busje geladen en werd er een half uurtje rondgereden door Istanbul. Uiteindelijk kwamen we bij een prima hotel uit waar we konden inchecken. De man bij de balie begon heel enthousiast met zijn uitleg over het programma van de volgende ochtend maar toen hij de tijden zag, moest hij zelf ook even slikken: wake-up call: 04.00 uur – ontbijt: 04.30 uur – vertrek: 05.00 uur.

Aangezien het al tegen half acht was voordat we op onze kamers waren, hebben we nog even snel gedoucht en daarna zijn we een hapje gaan eten. Het eten was redelijk maar de kelner was vervelend. Hij vond zichzelf erg grappig maar het lachen verging hem snel toen hij onze fooi zag J. Daarna volgde een nachtrust in een, voor Indiase begrippen, heerlijk zacht bed

.

Maandag 10 januari 2005

De snipperdag van Tim begon om 03.55 uur toen de telefoon ging. Nog wat slaperig werd er een poging gedaan om wat brood naar binnen te werken en tegen vijf uur werden we verzocht naar beneden te komen aangezien onze taxi klaarstond. Deze bracht ons in no-time naar het vliegveld waar het gezeur bij de controle begon. Ineens mochten Herman en Rick hun zakmessen, die niet eens in de handbagage zaten, niet meenemen. Na wat gezeur was er plotseling niets meer aan de hand en werd er alleen een formulier ingevuld. Daarna ging het allemaal wel weer vrij snel. De vlucht naar Düsseldorf in een vliegtuig vol met zakenlui was zo voorbij en na de landing hadden we al vrij snel onze bagage weer terug. Buiten de douane werden we opgewacht door klein duimpje en de reus en daarna konden we aan het laatste stukje van de reis beginnen. Onderweg kregen we alle verhalen te horen over de Tsunami waar we in India wel wat over gehoord hadden maar die in Nederland duidelijk meer indruk gemaakt had dan bij ons. Tussendoor hebben we ook nog wat dingetjes kunnen vertellen die wij in India hadden meegemaakt. Wel bleek dat er nogal wat mensen zich ongerust over ons hadden gemaakt omdat ze niet precies wisten waar we nu eigenlijk naar toe waren.

Na thuiskomst werd de was meteen in de wasmachine gepropt en werden de fotorolletjes alvast weggebracht. Ook werden de benodigde boodschappen alvast gedaan zodat er weer gegeten kon worden. Zo kwam er weer een einde aan een mooie reis.