Fjorden

Donderdag 26 juli 2007

Hoewel de weersvoorspellingen niet veel goeds beloofden, werd het mooie dag. Veel zon en maar een paar druppels regen. Dat was erg prettig aangezien vandaag een tochtje naar de Briksdalbreen op het programma stond. Dit is een zijarm van de Jostedalsbreen, de grootste gletsjer op het Europese vaste land. Door een prachtig dal zijn we eerst 24 kilometer richting gletsjer gereden. De weg was af en toe erg smal en dat maakte het met al die racende touringcars niet echt gemakkelijk. Ongeschonden kwamen we echter op de parkeerplaats aan. Onderweg had paparazzi Tim al zo'n 40 foto's gemaakt.

Vanaf de parkeerplaats waren het nog zo'n drie kilometer naar de gletsjer. Ook moesten er nog zo'n 200 hoogtemeters overwonnen worden. Petra's enkel vond dit niet echt prettig maar met een wandelstok als extra steun was het wel te doen. De pij was niet erg genoeg om met een "elektrische trol" omhoog te gaan.

Na zo'n 50 minuten klimmen, kwamen we bij het gletsjermeer uit en konden er weer veel foto's gemaakt worden. In tegenstelling tot veel anderen hielden we ons deze keer wel aan de waarschuwingsborden en zijn we niet erg dicht bij het ijs geweest. Aangezien het bovenbehoorlijk winderig en koud was, zijn we weer snel naar beneden gewandeld. Na rui twee uur stonden we weer bij de auto en konden we verder. Aangezien het zo'n mooi weer was, zijn we terug gereden naar de Gamle Strynefjellsvegen en hebben we het stuk dat gisteren in de mist zat opnieuw gereden. Het uitzicht was erg mooi en zelfs de skiliften van het zomerskigebied waren in bedrijf. Op de terugweg hebben we nog wat boodschappen gedaan en daarna hebben we op de camping lekkere pannenkoeken gebakken. Ook heeft kapper Petra het kapsel van Tim weer wat gefatsoeneerd. Tot slot van de dag is er nog even gedoucht. De muntjes waren niet goedkoop (€2,= voor vijf minuten) maar er kwam wel veel en lekker warm water uit !

Vrijdag 27 juli 2007

Vandaag stond een bezoek aan het Geirangerfjord op het programma. De weg er naartoe ging door een aantal tunnels en er moest er een pas bedwongen worden. Vanaf het uitzichtpunt Flydalsjuv hebben we wat foto's gemaakt van het Geirangerfjord. jammer was wel dat er vier grote cruiseschepen aangemeerd lagen in het fjord. Ze braakten zoveel uitlaatgassen uit dat het leek alsof het mistig was.

In Geiranger zelf waren we zo uitgekeken. Er was echt helemaal niets te doen. Er zijn alleen wat souvenirwinkels die vooral bezocht worden door de grijze massa die met pendelbootjes van de cruisschepen wordt binnen gebracht. Bij de loopplank van de QE2 stond zelfs een fotograaf die van iedereen die aan land kwam een foto maakte !!

Bij het VVV-kantoor hebben we kaatjes gekocht voor een boottocht door het fjord. Aangezien we daarna nog wat tijd over hadden, hebben we nog een tochtje gemaakt naar Ørnesving. Van daaruit had je een mooi uitzicht op een aantal watervallen in het Geirangerfjord. De weg er naartoe was er één met elf haarspeldbochten.

Om kwart over twee vertrokken we vervolgens met de MS Geiranger voor een anderhalf uur durende tocht door het fjord. Onderweg kwamen we langs een aantal beroemde watervallen (De zeven zusters, de vrijer en de bruidssluier). Deze laatste viel wat tegen omdat er niet zo veel water was. De andere twee en de ontelbare naamloze watervallen waren echter wel de moeite waard. Dankzij het mooie weer (wolken + zon + 18°C) was het een heerlijk tochtje.

Toen we om vier uur weer aan land waren, zijn we doorgereden naar de Trollstig (Het trollenpad). Met een maximaal stijgingspercentage van 8-10% en elf haarspeldbochten is dit één van de spectaculairste bergwegen van Noorwegen. We hadden kunnen volstaan met het maken van een foto vanaf het uitkijkpunt maar wilden de weg toch ook gereden hebben. Dus is Tim naar beneden gereden en heeft Petra ons weer veilig boven gebracht.

Toen we ook deze attractie konden afstrepen van ons verlanglijstje, werd het tijd om terug te gaan richting camping. Onderweg hadden we alvast boodschappen gedaan want we verwachtten niet voor sluitingstijd (20.00 uur) terug te zijn in Stryn. Dit bleek een goede inschatting want door nog een extra stop in Geiranger voor wat foto's van het fjord zonder cruiseschepen waren we pas om kwart voor negen terug bij de tent. Daar werd nog snel een biefstukje gebakken en toen kwam er weer een einde aan een mooie vakantiedag.

Zaterdag 28 juli 2007

Vandaag was een dag om snel te vergeten. Het weer was waardeloos. Het was weliswaar maar één bui maar die heeft wel de hele dag geduurd. We hebben nog even in een dal verderop gekeken of het daar misschien beter weer was maar ook daar kwam de regen ook met bakken uit de hemel. Uiteindelijk hebben we dus niet veel meer gedaan dan lezen, eten en slapen.

Zondag 29 juli 2007

Vandaag waren de weersomstandigheden een stuk beter. Ideaal voor de etappe van Stryn naar Gaupne. Deze etappe was slechts 250 kilometer maar we waren uiteindelijk pas om half drie op de nieuwe camping. Dat had voral te maken met de vele fotostops die onderweg werden ingelast. Vanuit Stryn zijn we terug gereden naar Lom en daar zijn we de RV55 opgegaan. Net als de RV17 en de RV285 die we eerder reden, is dit één van de Nasjonale Turistveger. Deze weg is wel gewoon verhard en breed en mag gewoon met caravans gereden worden. Gelukkig was het geen drukke route dus deze slakken konden gemakkelijk worden ingehaald. De weg verbindt het Sognefjord met het Ottadal en loopt dwars door en over de bergen. Het hoogste punt ligt op 1440 meter en het is daarmee het meteen het hoogste punt in het Noorse wegennet.  Vanwege deze hoogte ligt er op veel plaatse ook in de zomer nog sneeuw. Dat maakt de uitzichten af en toe erg mooi.

Na weer 250 kilometer te hebben toegevoegd aan het toch al enorme aantal van ruim 7000 kwamen we aan in Gaupne. Omdat de camping vermeld staat in de campinggids van de ANWB was er op de camping geen gebrek aan gele nummerborden. De rest van de middag hebben we zonnend en schuilend doorgebracht. Na het eten hebben we voor het eerst deze vakantie een potje badminton gespeeld en daarna hebben we het dorp nog even verkend. Daar waren we snel mee klaar.

Maandag 30 juli 2007

 Nadat het het 's nachts een aantal uren geregend had, was het vanmorgen weer droog. De bewolking hing wel laag en de bergen waren niet te zien. Toch zijn we op pad gegaan om dat te doen waar we voor gekomen waren: een tochtje naar de Nigardsbree (een zijarm van de Jostedalsbreen). Ook hier kun je weer met een bootje naar toe en je kunt er zelfs wandelingen maken over de gletsjer. Dit laatste leek ons gezien de toestand van Petra's enkel niet zo'n goed idee maar een wandeltochtje naar de gletsjer leek ons wel leuk.

Onze eerste stop was bij het infocentrum. Daar kwamen we er achter dat je niet per sé met een bootje het meer over hoefde te steken maar dat je er ook omheen kon wandelen. Er werd wel gewaarschuwd dat het geen gemakkelijke wandeling was en dat goed schoeisel een absoluut vereiste was. Nu zijn wij van dat soort waarschuwingen meestal niet zo onder de indruk dus na de auto aan het water geparkeerd te hebben, gingen we vol goed moed op pad. Al snel bleek het inderdaad geen eenvoudige wandeling te zijn. Het pad ging af en toe dwars door de rivier (of andersom) en er moest letterlijk geklauterd worden. Dit bleek voor de enkel van Petra niet zo'n succes. Zij is dus terug gegaan en heeft de boot genomen. Tim is wel verder gelopen en met vallen en opstaan was hij net iets eerder bij de aanlegsteiger dan Petra.

Vanaf de aanlegplaats van de boot moest er toch nog een flink stuk gewandeld worden. De beloning was echter dat we op zo'n 30 meter van de gletsjer kwamen. Deze keer hebben we ons niet tegen laten houden door een stuk touw en hebben we het ijs dus van heel dicht bij op de foto kunnen zetten.

Toen we uiteindelijk genoeg foto's en film hadden, zijn we teruggegaan naar de auto. Bij het bezoekerscentrum hebben we een broodje gegeten en daarna zijn we op pad gegaan om de staafkerk van Urnes te gaan bekijken. Toen echter bleek dat we daarvoor eerst met het veer het Sognefjord over moesten en dat we voor de terugweg 55 kilometer om moesten rijden, hebben we het plan maar laten varen en zijn we, na boodschappen gedaan te hebben, teruggegaan naar de camping.

Dinsdag 11 juli 2007

We vertrokken om negen uur uit Gaupne. Onze eerste stop was bij de staafkerk van Kaupanger. Deze was nog niet open dus hebben we alleen een paar foto's gemaakt en daarna waren we precies op tijd voor het veer van Manheller naar Fodnes. Nadat we het Sognefjord overgestoken waren, was he tijd voor ontbijt en daarna hebben we nog een kleine omweg gemaakt om ook de staafkerk van Borgund te bekijken. Dit was een leuk, klein kerkje waar je zonder entreekaartje zo'n 100 meter uit de buurt moest blijven. Onze telelenzen hadden hier echter geen problemen mee.

Na dit tweede religieuze moment van de dag werd het tijd om te kiezen. We konden via de Aurlandstunnel naar de andere kant van de berg of via de Aurlandsvegen er overheen. De tunnel is met ruim 24 kilometer de langste te wereld maar de bergroute staat op de nominatie om toeristenweg te worden. Aangezien het redelijk weer was, was de keuze niet zo moeilijk.

De weg was af en toe erg smal maar gelukkig kregen we op dit stuk niet veel tegenliggers. De uitzichten onderweg waren weer adembenemend. Met name de hoge delen met veel sneeuw waren de omweg meer dan waard. Nadeel was wel dat de fotostops behoorlijk fris waren. Boven kwam het kwik nauwelijks boven de 5 graden uit.

Tijdens de afdaling was er een mooi uitzichtpunt aangelegd van waaruit je een geweldig uitzicht had op de omliggende dalen.

Toen we weer beneden waren, was het nog maar een klein stukje naar Flåm. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn we kaartjes gaan kopen voor de trein. Dit bleek toch even een probleem want ze hadden pas kaartjes voor de trein van half zeven. Dat vonden we toch wat laat worden dus  hebben we maar kaartjes gekocht voor woensdagmorgen. Toen dit geregeld was, zijn we doorgereden naar het Nærøyfjord. Samen met het Geirangerfjord staat het op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het is een heel smal fjord en je kunt er maar een klein stukje met de auto in. Toen we klemgezet werden door een kudde geiten, zijn we maar gaan picknicken. Daarna zijn we teruggereden naar Flåm en hebben daar de tent opgezet. Daarna hebben we het dorpje even verkend en boodschappen gedaan.

Woensdag 1 augustus 2007

Toen we vanmorgen wakker werden, regende het. Dat betekende dus dat de tent voor het eerst deze vakantie nat moest worden ingepakt. Gelukkig was het wel weer droog toen we op pad gingen met de Flåmsbana. Tegen half tien stonden we in de rij. Voordat we in mochten stappen, werden echter eerst een aantal grote groepen van de twee ruiseboten toegelaten. We vreesden al dat er daarna alleen nog maar derderangs plaatsen beschikbaar zouden zijn maar dat viel mee. De grijze golf van de Costa Magica had gelukkig eigen coupés. Om kwart voor tien vertrokken we voor de twintig kilometer naar Myrdal. We hadden aan de goede kant plaatsen aan het raam weten te bemachtigen dus al het moois onderweg hebben we goed kunnen zien. En moois was er genoeg. Het was wel jammer dat van de twintig kilometer er ruim zes door tunnels gingen. Ook het weer speelde niet al te goed mee. Het was zwaar bewolkt maar gelukkig wel droog. Onderweg had je mooi uitzicht op de verschillende dalen en watervallen. Bij één waterval werd gestopt en kon iedereen uitstappen om foto's te maken. Er was daar zelfs muziek en in de spray van de waterval werd gedanst.

Na een uurtje waren we in Myrdal. Daar werd tien minuten gestopt zodat passagiers konden in- en uitstappen. Daarna ging de tocht via hetzelfde spoor weer terug en om twaalf uur waren we weer bij de auto.
Omdat in Flåm verder niets te doen is, zijn we meteen doorgereden naar Bergen. Dat was natuurlijk vragen om problemen. We hadden deze vakantie al meer regen gehad dan de vorige drie vakanties bij elkaar en als je dan ook nog eens besluit om naar de natste stad van Europa te gaan .........
Onderweg begon het al te regenen en hoe dichter we bij Bergen kwamen, hoe harder het te keer ging. Hoewel we besloten hadden o maar weer eens een hytte te kiezen, eindigden we toch weer in ons tentje. Waar je in de rest van Noorwegen bijna doodgegooid wordt met  hutjes zijn ze hier alleen op een paar campings te vinden. En laten die nu allemaal al vol zitten. Er was nog wel ergens één hutje vrij maar dat viel toch niet echt in onze prijsklasse.
Het gezoek had wel een voordeel. Toen we na vier vier campings weer terug waren bij de eerste was het even droog. Dit heeft overigens niet lang geduurd want de rest van de avond en nacht heeft het gewoon geregend. Erg warm was het ook niet. Met de kachel konden we het binnen echter lekker tropisch warm maken.