Tromsø

Woensdag 18 juli 2007

Aangezien we vandaag met een bootje walvissen wilden gaan kijken, zijn we laat op pad gegaan. Omdat de boot om 17.00 uur vertrok en de tocht zo'n zes uur duurde, hadden we een beetje een lastig schema. We moesten namelijk voor vijf uur ook nog gegeten hebben. De dag begon met een alternatieve route naar het centrum. In plaats van de brug namen we nu de tunnel. Groot was onze verbazing toen de in de tunnel ook nog een rotonde tegen kwamen. Toen we de daar aangegeven parkeerroute volgden, kwam we in dezelfde ondergrondse parkeergarage uit waar we gisteren pas na heel veel zoeken en fout rijden bij uitgekomen waren.

Onze eerste stop was bij het informatiebureau. Daar hebben we voor het luttele bedrag van 1590 kronen (~€200,=) een walvissafari geboekt. Daarna hebben we bij een pizzeria een hapje gegeten. Voor het vertrek hebben we nog onze warme spullen uit de auto gehaald en ook hebben we nog wat drank en voedsel ingeslagen. Om half vijf stonden we vervolgens klaar om te vertrekken. Groot was dan ook onze teleurstelling toen bleek dat de tocht niet door ging. In Tromsø waaide het al behoorlijk maar op zee bleek het toch nog een graadje erger. We mochten de volgende dag terug komen.

Omdat we toch nog iets wilden doen, zijn we naar de kabelbaan gereden en daar werden we met de Fjellheisen in vier minuten naar de top van de Storstein (420 meter) gebracht. Van boven had je een mooi uitzicht over de stad. Na hiervan genoten te hebben en nadat we nog wat foto's hadden gemaakt, hebben we nog een uurtje gewandeld en daarna zijn we terug gegaan naar de camping. Daar was het zo fris dat we toch maar ons kacheltje aangemaakt hebben. Niet gunstig voor onze gasvoorraad maar wel erg aangenaam. In plaats van tien graden waren het er nu bijna twintig.

Donderdag 19 juli 2007

Toen we vanmorgen opstonden, waaide het aanzienlijk minder dan gisteren. We hadden goede hoop dat de walvissafari vandaag wel door zou gaan. Voordat we op pad gingen, hebben we eerst de ingrediënten voor onze picknick bij elkaar gezocht. In Tromsø hebben we eerst de arctische botanische tuin bezocht. We hadden niet verwacht zo veel bloeiende planten aan te treffen. We kwamen zelfs soorten tegen die gewoon bij ons in de tuin staan. Grappig.

Na veel bloemen op de foto te hebben gezet, zijn we de stad in gegaan en hebben we Polaria bezocht. Het is een museum dat gevestigd is in een gebouw dat lijkt op een aantal omgevallen dominostenen. Binnen was een panoramafilm over de natuur op Spitsbergen. Daarnaast waren er enkele tentoonstellingen over de noord- en Zuidpool en waren er aquaria met allerlei zeebeestjes. Tot slot was er een groot bassin met enkele zeehonden. We hebben ons dus wel een tijdje vermaakt.

Tegen drie uur zijn we naar een park gereden waar we op een bankje aan het water onze macaronisalade hebben opgegeten. Om half vijf zaten we weer klaar bij de boot. Het weer was blijkbaar goed genoeg want we mochten aan boord. De boot was bij vertrek lang niet vol maar er waren toch zo'n vijftig passagiers voor deze gedenkwaardige cruise.......

Het begon allemaal erg plezierig. De eerste anderhalf uur gingen over het relatief rustige water binnen het fjord. Het zonnetje scheen en de omgeving was prachtig. Aan dek was het koud en het waaide flink. Dit kwam vooral door de snelheid van de boot. Met een snelheid van zo'n 25 knopen stuiterden we over de golven. De gids adviseerde iedereen die een beetje gevoelig was voor zeeziekte om wat medicatie te nemen. Voor Petra was dit natuurlijk standaard maar ook Tim besloot het zekere voor het onzekere te nemen. Veel geholpen heft het echter niet. Toen we het fjord uit gingen en op open zee kwamen, kwamen ook de echte golven. Er werd geen snelheid geminderd en het begon steeds meer op een achtbaanrit te lijken. In het begin was dit nog wel leuk maar al snel was de lol er vanaf. Het was Tim die zich het eerste ziek begon te voelen. Koude rillingen en zweten waren de eerste symptomen. Ook zijn imitatie van Casper het spook scheen erg overtuigend te zijn. Petra´s imitatie van de Hulk mocht er echter ook zijn! Zij was ook de eerste die één van de kotszakjes vulde met macaroni-salade. Tim wist dat nog even uit te stellen maar toen om hem heen ook anderen begonnen over te geven, kon hij niet achter blijven. Toen hij later de heldere ingeving kreeg om nog maar een reistabletje in te nemen, kwam dit pilletje tot halverwege zijn slokdarm. Daarna kwam het weer snel terug omhoog; achtervolgd door een restant macaroni-salade. Ook Petra vulde een tweede (en derde) zakje voordat het langzaam beter ging.

Dit beter gaan had ook te maken met het feit dat we het walvisgebied bereikt hadden en de kapitein wat rustiger ging varen om spuitende walvissen te zoeken. In de ruim twee uur die we hebben rondgetoerd, hebben we welgeteld NUL walvissen of andere zeebeesten gezien. Volgens onze gids was het pas de tweede keer dit jaar. Het had te maken met het feit dat er in het gebied een onderzoeksschip rondvoer dat met behulp van sonar de zeebodem afzocht naar olie. Aangezien ze werken met een walvisgarantie (minimaal één spuitende walvis of een wuivende staart) kregen we een tegoedbon om één van de komende dagen gratis mee te gaan. Ook mochten we, als we geen zin meer hadden in deze tocht, deelnemen aan de Lyngen Fjord Cruise.

Toen het bootje uiteindelijk weer op het rustigere water van het fjord kwam, kalmeerden de zeezieken weer wat. We waren gelukkig niet de enigen. Behalve wij waren er nog minstens tien mensen behoorlijk ziek. Toen we om half twaalf weer in Tromsø aankwamen, waren we wel weer genoeg opgeknapt om de twintig kilometer naar de camping te rijden.