5 augustus 2004         Merida

 Om acht uur kwamen we met de nachtbus uit Maracay aan in Merida. Aangezien onze hotelkamers nog niet klaar waren, werd er eerst ontbeten bij een nabijgelegen bakkertje (Panaderia) en vervolgens was er een briefing over de komende dagen. Daarna hadden we enkele uurtjes voor eigen activiteiten. Terwijl Petra probeerde wat slaap in te halen heeft Tim de eerste verhalen voor het thuisfront doorgemaild. Internetten is hier nog goedkoper dan in Afrika; voor een uur internetten moest toch bs 1000 worden neergeteld (~0,44 euro).

Na een hapje gegeten te hebben en nadat er een pinautomaat was bezocht, werden we om half vier (een half uur later dan afgesproken) opgehaald om te gaan paragliden. Met twee jeeps werden we een flink stuk de stad uit gereden en na een stop bij een barretje voor wat drank ging het steil bergop; Alp d´Huez is er niks bij. Haarspeldbochten en flinke stijgingspercentages zorgden ervoor dat we in no-time bovenop de berg stonden. We kregen nauwelijks tijd om te beseffen wat er ging gebeuren. Tim werd als eerste door een piloot uitgezocht (de zwaarste moesten als eerste ?!?!?!?!?) en na een korte instructie was hij nog geen vijf minuten na aankomst al in de lucht. Het was schitterend !! Dit schitterende duurde ongeveer vijf minuten. Toen was Tim weer op de grond. Helaas niet op een normale manier en op zijn voeten maar bengelend in een boom. Door het plotseling wegvallen van de wind in een vallei viel de draagkracht van de parachute weg en viel het hele zaakje van 20 meter naar beneden. Aangezien deze hoogte te gering was voor correcties, was een noodlanding de enige optie. Gelukkig zonder echte beschadigingen konden zowel Tim als de piloot de boom zonder hulp, maar met enige moeite, weer verlaten. Per GSM werden de hulptroepen ingeroepen. Een overvliegend groepslid kon het bericht van het neerstorten doorgeven aan de achtergebleven springers. Tim moest vervolgens eerst nog een half uurtje met parachute op de nek bergop wandelen naar de weg zodat hij per jeep weer terug kon naar de afspringplaats. Daar was hij net op tijd om het vertrek van Petra nog even op video vast te leggen. Zij wist na een lange maar mooie vlucht zonder kleerscheuren (maar verder wel kotsmisselijk) het dal te bereiken. Ook Tim wist met zijn tweede sprong wel het gewenste doel te bereiken: landen op twee benen. Zijn piloot bleek wel nog even te willen laten zien dat hij echt wel kon vliegen. Dit resulteerde erin dat het tweetal vlak na het opstijgen al weer bijna in de struiken hing. Na de landing werd er nog even wat gedronken en de collega’s van de brokkenpiloot wilden toch wel even op de video terugzien wat er gebeurd was. Helaas had Tim niet alles op film vastgelegd maar de beelden waren voor de macho’s voldoende om te concluderen dat het een stuurfout was geweest; dat kostte hem een rondje. Uiteindelijk waren we om half negen terug in het hotel. Daar werd even snel gedoucht en toen moest er nog wat gegeten worden. In een uitstekend restaurant (La Abadia) werd de voorraadkast leeggemaakt en om half twaalf zochten we ons bed op. De rest van de groep is nog tot in de late uurtjes op stap geweest maar aangezien Petra ziek, zwak en misselijk was en Tim overal pijn begon te krijgen van zijn onzachte contact met een inheemse boom, besloten we maar niet meer mee te gaan.

6 augustus 2004         Merida

 Na uitgeslapen te hebben tot 10.30 uur hebben we een kort e-mailtje naar huis gestuurd om iedereen over de paraglide-avonturen te vertellen en daarna zijn we in de buurt van de plaza Bolivar gaan lunchen. Bij lunchroom Joseph was eigenlijk geen plaats maar de eigenaar zelf vond van wel. We werden dus aan een tafeltje neergezet waar al twee mensen zaten te eten. Het bleken een Duitser en een Nieuw-Zeelander te zijn dus konden we ook nog een gesprekje met ze aanknopen.

Na de lunch zijn we naar de grote, overdekte, markt van Merida gewandeld en daar hebben we een half uurtje rondgedwaald tussen vooral souvenirs. Daarnaast was er ook wel een voedselafdeling met ook veel verschillende verse kruiden e.d. Uiteindelijk waren we na een leuke wandeling door de stad om 15.00 uur terug in de posada. De rest van de dag hebben we alleen nog wat boodschappen gedaan voor de Andestrek en
’s avonds hebben we met een groepje lekker gegeten bij een pizzeria tegenover het hotel. Dit was maar goed ook want zo konden we toch nog redelijk droog thuiskomen. Terwijl we zaten te eten was er namelijk een regenbui losgebarsten om ‘U’ tegen te zeggen en niemand had een regenjas op paraplu bij zich.