31 juli 2002                            Maun – Moremi

Vanmorgen mochten we eindelijk een keer uitslapen. We hoefden pas om acht uur op te staan aangezien een deel van de groep een rondvlucht ging maken boven de delta. Zij zouden om half elf terug zijn. Aangezien de taxichauffeur zich niet aan de gemaakte afspraak had gehouden, werd dit echter een half uurtje later. Uiteindelijk gingen we o.l.v. gids Uta richting Moremi. Onderweg hebben we olifanten, giraffen en vele herten gezien. Ook hebben we een tijdje achter twee struisvogels aangereden. Die liepen met een snelheid van 45 km/uur over het pad en wensten niet aan de kant te gaan.

De camping in Moremi ligt midden in een wildgebied en er zijn geen hekken omheen. De toiletten zijn eenvoudig en als je warm water wilt hebben om te douchen, moet je eerst de ketel opstoken.

Na een snel kopje thee, gingen we op pad voor de eerste gamedrive. Net iedereen had zin om mee te gaan. De thuisblijvers hebben echter wat gemist. Na het spotten van vele zebra’s, impala’s, waterbokken, gnoes, ooievaars etc. werden we namelijk door een andere groep getipt dat er een stukje verderop een luipaard zat. Dit poesje zat inderdaad nog op ons te wachten toen we aankwamen. De achterblijvers baalden als een stekker na het aanhoren van onze verhalen.

Na het avondeten legde Uta ons de belangrijkste kampregels uit:

-         Alles in de tent (ook schoenen, want hyena’s lusten die ook)

-         Op weg naar de WC rondschijnen voor ogen, slangen en schorpioenen.

Petra durfde vervolgens niet meer zonder chaperonne naar de WC. Als een echte stoere gentleman ben ik dus even met de zaklamp meegegaan. Petra was nog niet in het toiletgebouw verdwenen of er klonk een waarschuwing door het kamp: ‘Lion in the camp!!’ Vanachter een muurtje zag ik in het licht van vele zaklantaarns inderdaad Simba richting toiletgebouw komen. Gelukkig liep hij aan de achterkant langs en verdween weer de bossen in; hij was slechts op doortocht. Met een zeer hoog adrenalinegehalte zijn we vervolgens ‘rustig’ teruggelopen naar de groep. ’s Nachts hebben we toch goed geslapen, hoewel je wel het geluid van nijlpaarden en hyena’s hoorde. Slechts één keer ben ik wakker geworden. Dat was op het moment dat vlak bij ons kamp een hyena een enorme schreeuw liet horen; toen zat ik rechtop in bed. Achteraf bleek bijna iedereen dit geluid gehoord te hebben. Alleen Petra weet nergens van......!

1 augustus 2002                    Moremi

Vanochtend vertrokken we om half zeven voor een gamedrive door Moremi. Vele meters video- en fotofilm zijn volgeschoten met plaatjes van de vele dieren die we gezien hebben.

Het principe van een gamedrive is heel simpel: je zit met z’n allen in een grote, open safaritruck en rijdt een beetje rond door een groot natuurgebied. Iedere keer als er bijzondere dieren te zien zijn of dieren in bijzondere situaties, stopt de chauffeur en wacht tot de gasten klaar zijn met schieten of totdat de dieren weg zijn; daarna rijdt de truck weer verder.

Om 11.00 uur waren we terug op de campsite. In de middaguren is het te warm voor de dieren om rond te lopen, dus liggen de meeste bijzondere dieren ergens in de schaduw. Een gamedrive heeft dan erg weinig nut. Na het ontbijt hadden we dan ook een paar uurtjes de tijd om te doen waar we zelf zin in hadden. Voor de meeste betekende dit dat ze het voorbeeld van de dieren volgden en enkele uurtjes slaap gingen inhalen.

Aan het einde van de middag, toen de zon begon te zakken en ook de temperatuur wat omlaag ging, zijn we weer in de truck gestapt voor een rondje door het park. Aanvankelijk werd er weinig spectaculair wild gespot. Pas op het einde was er wat spanning. Terwijl we rustig naar een kudde drinkende olifanten zaten te kijken, werden we van de andere kant benaderd door een jonge mannetjesolifant. We merkten hem pas op toen hij zo’n 10 meter van de truck was.

Ademloos hebben we af zitten wachten wat hij ging doen. Toen hij uiteindelijk te dichtbij leek te komen, zette Uta de moter even aan om hem af te schrikken. Dit bleek gelukkig voldoende. Daarna was het weer tijd om te zorgen dat we wat te eten kregen en om 22.00 uur was iedereen weer onder zeil.

2 augustus 2002                    Moremi – Savuti

Op de camping in Moremi liepen veel apen rond. Deze waren slim genoeg om de beveiligde prullenbakken open te maken en ook hebben ze de nodige appels uit onze truck gejat. Verder hebben ze vanochtend het ontbijt van Peter uit zijn tas gehaald en hebben ze dat in een boom lekker op zitten peuzelen.

Vandaag was een lange reisdag. De afstand die we af moesten leggen was niet eens zo erg groot maar kostte ons wel bijna de hele dag. Het schiet natuurlijk ook niet echt op als je met een tempo van gemiddeld 25 km / uur over hobbelige zandpaadjes moet crossen. Verder help het ook niet echt als je ergens midden in de Afrikaanse rimboe stil komt te staan met een truck waarvan de moter het niet meer doet. Na wat bellen met de satelliettelefoon en wat hulp van een passerende Overlandtruck waren we na drie kwartier toch weer op pad. Het bleek dat het brandstoffilter verstopt was.

Verder bestond de dag vooral uit hobbelen, stof en veel ‘voordeelherten’ (impala’s) en andere dieren.

Om vier uur kwamen we aan op de camping. Althans, vroeger was er een echte camping maar nadat deze twee keer in een periode van droogte door dorstige olifanten is verwoest, is hij niet meer opnieuw opgebouwd. Dat betekent dus dat we het weer moeten doen met een gat in de grond als toilet. Dit keer is het echter en luxe versie: er staat een tent omheen en er staat een stellage met een WC-bril boven het gat.

Het gebied waar we nu zitten (Savuti) is een deel van Chobe NP. Het is een gebied dat vroeger zeer vruchtbaar was maar door geologische verschuivingen zijn 20 jaar geleden de bronnen opgedroogd en is er dus voor de dieren nauwelijks drinkwater te vinden. Er zijn daarom twee kunstmatige watergaten aangelegd waar de olifanten en andere dieren kunnen drinken. Dit zijn natuurlijk de ideale plaatsen om wild te spotten. We hebben ’s avonds dus ook meteen een tochtje naar de drinkgaten gemaakt. Onderweg reden we over grote vlaktes met droog gras en langs Baobab-bomen. Bij de drinkgaten waren veel olifanten en enkele jakhalzen.

’s Avonds tijdens het eten liepen er enkele gevlekte hyena’s rond het kamp.In het licht van de zaklampen konden we er af en toe een glimp van opvangen. ’s Nachts hebben we er geen last van gehad, hoewel we de volgende ochtend wel te horen kregen dat er luipaarden, olifanten en hyena’s in het kamp waren geweest.

3 augustus 2002                    Savuti – Kasane (Chobe)

Zoals we intussen gewend waren, vertrokken we weer vroeg richting Kasane. Het verhaal lijkt erg op dat van gisteren: veel zand, stof, hobbels, Baobab-bomen en veel dieren. Het landschap liet wat meer afwisseling zien: bos, savanne, heuvels etc. Na een lekkere lunch onder een enorme baobab-boom kwamen we na 80 km eindelijk de eerste dorpjes tegen. De weg werd meteen wat breder en het tempo kon wat omhoog. Na 110 km kwamen we eindelijk op een teerpad uit; zelden zo genoten van asfalt!!

Om kwart over vier kwamen aan bij Chobe Safari Lodge. De tenten staan hier weer gewoon in het stof maar je kunt hier wel heerlijk douchen. Ook hebben we hier voor de eerste keer een e-mailtje naar het thuisfront kunnen sturen.

Nadat we ’s avonds eerst in de bar hadden genoten van de zonsondergang, hebben we in het restaurant van de lodge genoten van een heerlijk buffet. Op het menu stonden o.a. koedoe en impala en dat smaakte uitstekend!